Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim
Sit stak al een paar weken in mijn mail box, ik weet niet of dat hier al verschenen is dus post ik het maar even:
Wie in dat geval is, past op de werkvloer, op kantoor en in een vergadering tegenover collega's van gelijke rang strikt deze regel toe: ieder spreekt zijn eigen taal en verstaat de andere. Het moeten niet altijd de Vlamingen zijn die alle inspanningen doen. Maak die collega's duidelijk dat je niet verwacht dat ze Nederlands spreken, maar wel dat ze het verstaan.
Met Franstaligen van hogere rang wordt alleen in het Nederlands gecommuniceerd. Aanvaard zeker geen bevelen of richtlijnen in het Frans!
Met Franstalige collega's van lagere rang kan je Frans spreken, maar breng ze ook wat Nederlands bij.
Lijkt me een interessant initiatief. Als we nu eens collectief Brussel gaan vernederlandsen, dan zijn de problemen ineens opgelost en kan Belgique netjes in twee gesplitst worden.  |
Ik kan me er globaal in vinden (ik werk wel niet in Brussel, maar als ik in Brussel ben, dan spreek ik Nederlands), maar ik snap niet goed waarom men onderscheid moet maken tussen collega's van gelijke, hogere en lagere rang.
Ik zou zeggen: elke collega communiceert zijn eigen taal (gelijk welke "rang", we zitten niet in het leger) en de andere begrijpt deze. Een Franstalige chef die een verslag vraagt aan een Nederlandstalige ondergeschikte kan dit vragen in het Frans, maar zal een Nederlandstalig verslag krijgen (desnoods vraagt die chef maar aan een Franstalige om het te vertalen).
Wie omwille van de verschillende taal de andere niet goed begrepen heeft (kan wel gebeuren bij uitdrukkigen en taal-specifieke woorden), kan natuurlijk altijd uitleg vragen. Als een Franstalige ober het woordje "smos" niet begrijpt, dan zal ik heel vriendelijk in het Nederlands uit leggen dat ik een broodje met ham, kaas en groenten wens.