In zijn toespraak naar aanleiding van de Nationale Feestdag heeft Koning Albert II opnieuw gepleit voor nationale eenheid met respect voor de diversiteit in ruime zin en “nieuwe vormen van samenleven”. Dat laatste is natuurlijk wat vaag en kan op verschillende wijzen geïnterpreteerd worden. De Vlaams-nationalisten beweren uiteraard dat de Koning hier zou pleiten voor een confederaal model, dat zoals elke constitutionalist weet, separatisme inhoudt. Uiteraard bedoelde de Koning dit niet zo.
De B.U.B. ziet in de toespraak van de Koning een duidelijke verwijzing naar de mislukking van het taalfederalisme. België opdelen in taalgroepen is de grootste vergissing geweest uit de nationale geschiedenis omdat het een cadeau is aan de kleine minderheid van taalextremisten. Zijn broer, wijlen Koning Boudewijn, naar wie hij verwees in zijn toepsraak, zei ook al dat federalisme een vorm van separatisme is. De Belgische Unie beaamt dat op twee vlakken: op vlak van de inhoud en het doel. Het gaat immers in se om de splitsing (het « separareren » van bevoegdheden) op taalbasis en het uiteindelijke doel is de vernietiging van de Belgische staat en niet het redden ervan zoals de Vlaams- en Waals/francofoon-nationalisten handig beweren. Sinds ongeveer een eeuw is het er de Vlaamse en Waalse beweging immers niet meer om te doen België te redden, maar wel het zo snel mogelijk ten gronde te richten.
België zal, zoals de B.U.B. het sinds zijn ontstaan in 2002 verkondigt, moeten op zoek gaan naar een nieuw tweetalig unitair model met multipolaire decentralisatie op basis van de provincies. Een alternatief is er gewoon niet als men de mening van de grote meerderheid van de Belgen wil respecteren en de staat opnieuw efficiënt wil maken.
www.belgischeunie.be
Bron:
politics.be