Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe
Wanstantelijkheid valt ook op. Alleen was uw redenering omgekeerd: het valt op, dus (hoezo?) is het een uiting van individualisme. Juist die eenrichting klopt hoegenaamd niet, want er zijn nog veel meer oorzaken waardoor iets kan opvallen.
Ook het grauwe en eentonige vallen op. Toen ik in april van dit jaar door een Londense buitenwijk reed, vielen de eentonige, spuuglelijke, grauwe en rot verwaarloosde arbeidersrijtjeshuisjes me echt op. Straten vol. Gruwelijk. Even opvallend als de wanstantelijkheid van de Vlaamse lintbebouwing. Moeder lelijkheid heeft nu eenmaal vele kinderen...
|
Rijtjeshuizen die zich bevinden in een deplorabele toestand vallen op, alleenstaande huizen die verkrotten eveneens. Daar ging het niet over. Het gaat over het feit dat ellenlange straten van identiek dezelfde rijtjeshuizen een culturele desolate aanblik geven. Tenminste zo voel ik dat aan. En dat is een subjectief gevoel natuurlijk.