Staf De Clercq, Cyriel Verschaeve, August Borms enz... stuk voor stuk ronkende namen in de Vlaamse geschiedenis. Als je een beetje de 'vlomse geschiedenis' volgt, kom je ze overal wel tegen. In elk vlaams-nationalistisch boekje, vlaams lokaal (zeg nooit zomaar 'café'
) hangen de muren vol van foto's of tekeningen in houtskool van deze beroemde Vlaamse voormannen. Ook het Vlaams Blok pakt er regelmatig mee uit en noemt ze nog steeds de 'echte' martelaren van de Vlaamse ontvoogdingsstrijd.
Die Vlaamse strijd wel zelfs nog iets vroeger ingezet, voornamelijk dan door de
activisten tijdens
WO I.
Dat die aktivisten, en later in WO II die beroemde vlaamse gasten, reeds de eerste etnische zuiveringen planden, dan wel onder de walen en ofte Franskiljons, is maar door weinigen geweten. Maar 't is wel daar dat het Blok zijn 'roots' heeft.
Een beetje meer uitleg.
Reeds in 1917 pleitten
Vlaamse activisten ervoor
' ... de Walen de weg naar Vlaanderen te versperren om te voorkomen dat zij ooit rechten zouden opeisen'. Ik citeer:
"De gemeenten moesten ...", volgens een rapport van de activist
Lode Maesfranckx,
"verplicht worden lijsten aan te leggen van wie in Wallonië was geboren en gerangschikt met het oog op de gebeurlijke verplaatsing van deze personen naar Waals grondgebied."
In hetzelfde verslag stond dat ook de recent in Brussel ingeweken Walen binnen een termijn van twee maand een uitwijzingsbevel moesten krijgen.
"Die terugzending moest de bezetter op zich nemen", aldus nog het rapport, dat ook eiste dat nieuwe Waalse inwijking in de hoofdstad diende ontraden te worden.
August Borms (in 1917 !):
"We eisen dat de macht die in onze handen berust, aangewend wordt voor het verwijderen van elementen die op Vlaamsgezind gebied ongewenst zijn en op algemeen geestelijk en zedelijk terrein daardoor niet anders dan ongezond kunnen zijn".
De activist
Marcel Van de Velde: "
Iedereen die ons nu nog weerstreeft: de grens over ! Wallonië zij zijn woonst ! Weg met alle Franskiljons Weg met allen die ons weerstaan. Wij moeten meten met de Christelijke Vlaamse maat: die niet met ons is, is tegen ons ! De grote zuiveringsdag breke aan in al zijn vrede rechtvaardigheid."
Maar de Duitse bezetter verkoos een voorzichtige politiek en vreesde dat de activistische deportatiewensen zouden leiden naar een totale ineenstorting van de Belgische administratie.
Tijdens de tweede wereldoorlog herhaalde zich dit scenario.
Al in juni 1940 pakte de leider van het
Vlaams Nationaal Verbond (VNV),
Staf De Clercq, meteen in zijn collaboratieprogramma uit met een memorandum voor de Duitse bezettingsadministratie. Daarin bepleitte hij zonder omwegen een grootschalige etnische zuivering.
Hij riep op om
"Wallonië leeg te maken, zodat huizen en boerderijen aan de koloniserende Vlamingen konden geschonken worden. De uitgedreven Walen konden verplaatst worden naar de dunbevolkte zuidelijke departementen in Frankrijk."
Priester dichter
Cyriel Verschaeve was qua etnische zuiveringen nog zowat het duidelijkste
:"...dat in Vlaanderen geen zuiver volk meer woonde omdat het besmet was door vreemd bloed, namelijk "de ontelbare vreemde cellen der verfranste huisgezinnen". Verschaeve noemde dit
"bloedvergiftiging" en ... "
..... dat was de schuld van België, een onnatuurlijk gevormde staatsmacht die onder de 'Vlaamse bloedmacht' opnieuw ademruimte krijgen door meer Lebensraum te scheppen in Frans Vlaanderen."
Verschaeve droomde niet alleen van de inpalming van Frans Vlaanderen. Hij wilde ook
"de leegmaking van Wallonië en de deportatie van zijn bevolking naar Frankrijk". "
Dat de Walen er heen gaan", zo schreef de priester,
"er is plaats te over en voor ons komt hun plaats open volgens de simpele wetten van leven en dood."
De Duitse bezetter zag dit alles slechts met lede ogen aan. Voor hen primeerde het Derde Rijk. Overigens voor de nazi's waren Vlamingen ook Duitsers. Collaborateurs, Vlamingen die naar het Oosfront trokken om er tegen 'den bolsjewiek' te gaan vechten, die Vlaamse soldaten werden steevast in het Duits afgeblaft en gecommandeerd, dit in tegenstelling tot de rechtsmarsjeerders vanuit Wallonië (o.l.
v. Leon Degrelle) dewelke in het Frans werden opgeleid en door eigen oversten werden geleid.
Vergelijk nu bv even wat het Vlaams Blok over Brussel schrijft.
Brussel wordt gewoon ingelijfd bij het onafhankelijke Vlaanderen.
Geen probleem: de Franstaligen kiezen eieren voor hun geld: hun economisch belang ligt in Vlaanderen. En wat gebeurt er als ze niet akkoord gaan ? Het Blok zegt dat er een lange overgangsperiode komt en dat de Franstaligen zichzelf kunnen blijven. En als die honderdduizenden Brusselaars dat niet nemen ? Ze duwen in elk geval door !
Of om het met de woorden van
Johan Demol, lijsttrekker voor het Vlaams Blok in Brussel, nog eens te zeggen:
"De Franstaligen in de Rand rond Brussel moeten zich aanpassen (Nederlands leren) of de regio verlaten."