De uitgesproken vijandige houding die de Verenigde Naties sinds jaar en dag innemen tegenover Israël bleek andermaal toen op 9 juli 2004 het Internationaal Gerechtshof in Den Haag bepaalde dat het veiligheidshek (die de Westbank van Israël scheid), volstrekt illegaal is en droeg Jeruzalem op om deze te slopen waar hij op Palestijns gebied staat en dat Israël de geleden schade de Palestijnen moest compenseren. Ten onrechte spraken de rechters over de 'muur'.
Columnist
Nachoem Barnea hekelde in Jediot Achronot de hypocrisie van het VN-Hof, meer in het bijzonder van de Chinese president van het Hof: "Zijn land heeft de vredelievende buur Tibet met geweld veroverd en vestigt in dit bezette gebied regimenten van Chinese kolonisten, terwijl het het internationaal recht en de wereldopinie aan zijn laars lapt. Vanuit moreel oogpunt heeft de president van het Hof geen enkel recht Israël te veroordelen. Hij niet, zijn mederechters niet, en evenmin alle andere vertegenwoordigers van internationale organen. Ze zijn allemaal hypocriet. Wat ze van Israël eisen, zullen ze nooit van de VS, China, Rusland en tientallen andere landen die de wet schenden, verlangen."
Ariel Sharon zei op 15 september 2005 in een indrukwekkende rede in de Algemene Vergadering van de VN het volgende: "Het Joodse volk heeft een lang geheugen. Wij herinneren ons gebeurtenissen van honderden jaren geleden en zeker gebeurtenissen die zich in de afgelopen zestig jaar in deze zaal hebben afgespeeld. Het Joodse volk herinnert zich de dramatische stemming van 29 november 1947 in de Algemene Vergadering, toen vertegenwoordigers van de naties ons recht erkenden op nationaal herstel in ons historisch thuisland. Maar wij herinneren ons ook de tientallen hardvochtige en onrechtvaardige besluiten die door de jaren heen door de Verenigde Naties zijn genomen. En wij weten dat, zelfs vandaag, er hier vertegenwoordigers zitten van een land waarvan bet leiderschap oproept Israël van de aardbodem te vegen. En niemand spreekt zich daartegen uit."
Hier volgt een serie feiten waarbij Israël en de Verenigde Naties in de clinch lagen en die meestal de wereldpers niet haalden.
1) Sinds haar ontstaan meer dan vijftig jaar geleden, heeft de VN nog nooit een interventie gevraagd voor Israël; het is altijd tégen Israël. Toen in 1948, het toen veel kleinere Israël door vijf omliggende dictatoriale regimes werd aangevallen - de Arabische Liga schreef over een "uitroeiingsoorlog", liet de VN niets van zich horen.
2) Van de bijna tweehonderd landen die lid zijn van de VN, werd alleen aan Israël een "bijzonder gereduceerde lidstatus" toegekend. Haar ambassadeurs mochten pas tot eind 2005 de voorbije 53 jaar niet deelnemen aan verkiezingen van de Veiligheidsraad.
3)
Eenderde van alle kritiek en veroordelingen die de Veiligheidsraad van de VN ooit uitsprak, waren gericht tegen de staat Israël. Meer dan tegen landen als Iran, Irak, Noord-Korea, Joegoslavië, Soedan, Cuba en vele anderen samen, eenderde!
4) Israël, dat in de VN bij de Western European and Others Group (WEOG) hoort, mag alleen maar vergaderingen van de WEOG bijwonen in New York. In Geneve, Nairobi, Rome en Wenen is het voor Israël verboden aan de vergaderingen deel te nemen. Israël kan daarom ook niet meewerken aan besprekingen over racisme, mensenrechten, enzovoorts. Israël is het enige land in de wereld, waaraan deze beperking is opgelegd.
5) Omdat de vele Arabische en islamitische landen samen
en bloc altijd tegen Israël stemmen, wordt elke resolutie tegen Israël sowieso aangenomen.
6)
Een kwart van alle veroordelingen die de VN-vluchtelingenorganisatie ooit uitsprak, was tegen de staat Israël gericht.
7) Er was na Auschwitz in de wereld dikwijls sprake van het plegen van genocide: we denken aan de genocide in Rwanda, etnische zuiveringen in Joegoslavië, gruwelijke slachtingen in Oost-Timor, honderdduizenden slachtoffers in Congo, enzovoorts, maar voor geen enkel van die gevallen werd ooit een bijzondere spoedzitting (zoals dat heet) van de Algemene Vergadering van de VN samengeroepen. In de laatste vijftien jaar werd een bijzondere spoedzitting tientallen keren bijeengeroepen, en altijd ging het tegen één enkel land, Israël.
8) Niet minder dan vier afzonderlijke organisaties van de VN doen niets anders dan op wereldschaal propaganda voeren tegen de staat Israël. We noemen hier de laatste in het leven geroepen organisatie, de Bijzondere commissie voor onderzoek van Israëlisch gedrag, dat effect heeft op de mensenrechten van het Palestijnse volk.
9) UNWRA is de bijzondere vluchtelingenorganisatie van de VN, die Palestijnse steden helpt met voedselvoorzieningen, scholen en het besturen van vluchtelingenkampen zoals Jenin. De UNWRA liet onder haar oog het vluchtelingenkamp Jenin uitbouwen tot een terroristische hoofdstad met talrijke bomlabo's en wapens.
10) Marti Ahtisari, de vroegere president van Finland, was de eerste keus van Kofi Annan, om de Jenin Commissie te leiden. Ahtisari was een persoonlijke vriend van Arafat.
11) Cornelio Sommaruga, het vroegere hoofd van het Internationale Rode Kruis, die de Jenin Commissie moest coordineren, vergeleek in 1999 in Genève de davidsster met het hakenkruis. Later zei Sommaruga dat hij had gesproken over een oud Indiaans religieus symbool, dat ook een hakenkruis is.
12) Peter Hanssen, commissaris-generaal van de UNWRA, sprak na Jenin over "een humane catastrofe, te vergelijken met recente gebeurtenissen uit de Tweede Wereldoorlog "(...) zoveel lichamen in massagraven (...) Ik heb het allemaal met eigen ogen gezien." De wereldpers nam zijn getuigenis klakkeloos over en in diverse kranten werden de verschrikkingen van Jenin vergeleken met die van Auschwitz. De officiële rapporten die naderhand werden uitgebracht komen volstrekt met elkaar overeen: er kwamen slechts dertig Palestijnen om het leven en meer dan vijfentwintig onder hen waren heilige strijders van Hamas en Jihad, die Israël willen vernietigen.
13) In 1974 nam de VN de meer dan schandelijke resolutie aan, waarin zionisme gelijkgesteld werd aan racisme. Pas in 1991 (bijna vijfentwintig jaar later!) werd deze resolutie ingetrokken. Terecht noemde Kofi Annan later het aannemen van deze resolutie in 1974 een
dieptepunt in de geschiedenis van de Verenigde Naties
14) Tijdens de vijftigste verjaardag van de Verenigde Naties werd de genocide op zes miljoen Joden geen enkele keer vermeld in de resolutie over de Tweede Wereldoorlog die toen werd aangenomen.
15) Toen een Palestijnse gezant in de VN verklaarde dat Israël opzettelijk Palestijnse kinderen met het AIDS-virus besmet, duurde het enkele weken voordat Kofi Annan dit tegensprak. Toenmalig hoofd van de commissie voor mensenrechten, Miroslav Somol, vroeg de Palestijnen om zich te verontschuldigen, maar dat is nooit gebeurd en ook niet officieel aan de Palestijnen gevraagd.
Dit zijn slechts enkele voorbeelden om aan te tonen dat de Verenigde Naties sinds haar ontstaan onverschillig staan tegenover het lot van Israël.
Bron, naar een artikel van
Liberales: 'Van jodenhaat naar zelfmoordterrorisme. Islamisering van het Europees antisemitisme' (Dr. Hans Jansen)