Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18
Enfin, psychologische hulpverlening terugbetaalbaar maken zou niet slecht zijn. Nu wordt enkel psychiatrische hulp terugbetaald, maar medicijnen lossen vaak het onderliggende probleem niet op ... En is er ook geen kwaliteitscontrole op psychotherapeuten. Iedereen mag zichzelf zo noemen.
Een bv jaarlijks of halfjaarlijks bezoek aan de psy zou verplicht moeten zijn in deze tijden, een beetje zoals het bezoek aan de tandarts.
|
Inderdaad. Ik heb het ook altijd al onlogisch gevonden dat psychotherapeutische hulp niet terug betaald wordt en psychiatrische hulp wel. Vooral omdat er eigenlijk een combinatie van beiden nodig is voor veel gevallen.
Maar aan de andere kant vind ik dan weer wel dat er een bijkomend probleem is. Depressies raken stilaan uit de taboesfeer. In principe zou dat een zegen moeten zijn , maar ik heb daar mijn bedenkingen bij. Ik bedoel hoe meet je depressiviteit? Je kan iemands koorts meten of kijken hoe ernstig de barst in een bot is , maar wat iemand van binnen voelt is een stuk moeilijker. Schriftelijke testen zijn afhankelijk van de oprechtheid van degene die ze invult en de gemoedstoestand van die dag. Het is dus een gegeven dat depressies en vooral de ernst ervan moeilijker vast te stellen zijn. Ik heb een arts in de familie en die beweert dat mensen zijn bureau binnen komen letterlijk vragend naar anti-depressiva terwijl volgens hem de meesten dat helemaal niet nodig hebben. Als men de grens niet meer kan trekken tussen suicidaliteit en iemand die zich een dagje down voelt , dan zitten we met een probleem. Als we psychiatrie normaliseren zoals dat het geval is met het bezoek aan de tandarts , creëeren we dan niet het gevoel dat de psychiatrie enkel in staat is om te helpen bij mensen met dagdagelijkse psychische problemen maar veel minder in staat is om te helpen met mensen die bvb op de rand van een psychose staan? Ik twijfel daar soms aan.