Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door kaptenkirk
Dit verklaard deels de nonchalante mentaliteit. Men durft geen verantwoordelijkheden meer nemen. Individueel in de letterlijke zin, op het egoistisch af. Waarom schrikt het gezinsleven u af? Vrijheid blijheid zeker?
Op jouw leeftijd gaat dat geen probleem zijn. Al aan gedacht wat je op jouw oude dag gaat doen? Eenzaamheid? Voor wie of wat doe je dan al deze moeite? Studeren, carriere, vermogen....?
Stel dat je beslist om op latere leeftijd (+/- 35-40j) aan een "gezin" te beginnen, met of zonder kinderen? Met kinderen is een probleem, omdat je eenmaal voorbij de 50 geen jung van 15-20 jaar met al hun problemen rond je oren wilt. Zonder kinderen is ook al een probleem, wetende dat na je dood anderen van je zuurverdiende centen en eigendommen gaan profiteren...
Jaja, de jeugd heeft het tegenwoordig nie gemakkelijk zunne...
|
We zien wel, een leven zonder vrouw/kinderen kan ook zinvol en de moeite waard zijn. In ieder geval, ik sluit niks uit, het kan goed zijn dat ik over 5 jaar wel het huisje tuintje gevoel krijg. Maar nu wil ik gewoon nog de overjaarse grad student uithangen
Volgend jaar eens gaan touren door de VS. In de weekends uitgaan. Van die dingen kan je gewoonweg niet meer als je kinderen hebt. En, is het wel wijs om kinderen te maken als je zelf eigenlijk nog een groot kind bent ?