Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door azert
Wanneer een Belgische Franstalige acteur/actrice gevraagd wordt voor een auditie in Parijs, zal men nooit moeten vragen of hij/zij ook Frans spreekt.
|
Wanneer een Québécois of iemand met een zuider accent niet verandert van taalprofiel, dan gebeurt dat wel, tenzij het voor zijn/haar rol gevraagd wordt. Dit is ook wat Pelgrim bedoelt. Je spreekt niet altijd en overal hetzelfde, de manier van spreken wijzigt zich automatisch als je jezelf richt tegenover andere mensen.
Ik kan bijvoorbeeld perfect met Nederlanders omgaan, zonder te verbergen dat ik uit Antwerpen kom. Ook veel Nederlandse cabaretiers verloochenen hun afkomst
niet, men denke aan de Brabantse Hans Teeuwen die wel eens dialect durft hanteren. Naast zijn Brabants, spreek hij ook een meer verstaanbaar AN.
Vergelijk dat ook met Nederlanders die hier wonen, je zal merken dat ze soms hetzelfde spreken als ons en anders onze woorden en uitdrukkingen gebruiken in hun accent. Het is niet zeldzaam dat een Nederlander die hier woont - en ik spreek over zelfs Hollanders - gij/uwert, zolang ze het taalgevoel te pakken krijgen en het natuurlijk begint aan te voelen. Ik heb alleszins een herkenbaar Haagse persoon spontaan 'gij' horen zeggen en een verkleinwoord op 'ke' horen gebruiken.
Reden: ze woonde jaren hier. Nogal wiedes dan hè?
