Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door system
Ik stel alleen maar vast dat men ons de hele tijd Hollandse woorden opdringt en de Hollandse manier van spreken. U noemt dat dan een 'lingua franca'. Een ' lingua Hollanda' ja. Uw taaleigen verloochenen, daar bent u een meester in. Maak van onze taal maar een lingua franca in plaats van altijd naar Nederland te lonken. Dat Nederland maar de 'gij-vorm' overneemt. En het Belgicisme dat u te pas en te onpas erbij sleurt heeft hier niet mee te maken. Het wordt wat afgezaagd uw liedje over het Belgicisme.
|
Onze standaardtaal is géén Hollands. In het boek "Het verhaal van een taal" dat over de geschiedenis van het Nederlands gaat, staat er een bijartikel over de positie van het AN tegenover de Hollandse dialecten. Welnu, hieruit blijkt dat het AN eigenheden heeft die helemaal niet voorkomen in het Hollands. Ons AN is historisch gegroeid waarbij er invloeden zijn geweest uit de drie grote dialecten, nl. Vlaams, Brabants en Hollands.
Daarnaast zie ik ook niet goed waar uw strijd eigenlijk goed voor is. Schijnbaar heeft u het bijzonder moeilijk in te zien dat een standaardtaal geenszins hoeft samen te vallen met plaatselijke taalvormen. Meestal is dat trouwens niet het geval: standaardtaal is overkoepelend, plaatselijke taalvormen zijn geografisch beperkt.
Nederland moet trouwens helemaal niet de "gij"-vorm overnomen. De "gij" wordt er gebruikt, maar dan wel overeenkomstig de regels in onze standaardtaal. Protestanten en katholieken gebruiken het in de liturgische teksten; in Nederland is het nog gebruikelijk die vorm in heel plechtige toespraken aan te wenden (in het AN)... en in een aantal dialecten komt het ook voor. Alleen is en blijft het geen vorm die in het AN als dagelijkse omgangsvorm hoort.
En wat die goedkope prietpraat betreft over dat "verloochenen": ik heb nog geen enkele andere volksgroep zo hartstochtelijk zijn dialect zien gebruiken als de Zwitsers. Nochtans twijfelen ze er niet aan dat er naast die plaatselijke vormen ook zoiets als een standaardtaal nodig. De Zwitsers zien er dus geenszins een tegenstelling in wanneer ze de regels van het Standaardduits leren en daarbij tot de vaststelling komen dat die naar spraakkunst en woordenschat wel wat anders in elkaar steekt dan hun eigen Duitse dialecten.