Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door circe
Het heeft m.i. totaal NIETS met angst, NOCH met aangeleerdheid (hierboven iemand) te maken.
Mijn dochter was ongeveer twee jaar en zeer vroeg met praten en vooral vééééééél praten, bovendien was ze zeer sociaal in de omgang.
Op verlof hield ze schitterende conversaties met een iets ouder duits peuterke, waarbij de vier ouders krom van het lachen lagen omdat die twee peuters (de ene in het duits, de andere in het nederlands) mekaar blijkbaar volkomen verstonden!
Ze had geen enkel ervaring met andersgekleurde kinderen.
Op een dag kwamen we ouders tegen die twee hele donkere indische kindjes hadden geadopteerd.
Reactie van mijn dochtertje (ook in buggy): LUIDKEELS!!! Ei hoe vies! die zijn vuil! die zijn zwart! kijk mama zoooooo vies!
De afkeurende blikken van de adoptiefouders deden ons het schaamrood naar de wangen stijgen. En, NEE, mijn dochter had totaal geen racistische vooropleiding gekregen, het heeft me maanden gekost om haar duidelijk te maken dat er OOK kinderen met een andere huidskleur bestonden en dat die daarom niet vuil waren.
|
Dat was helemaal geen racistische reactie.
Die kleine dacht gewoon dat die kinderen helemaal onder het vuil zaten en zich niet gewassen hadden en dus zwart zagen van het vuil.
Niks te maken met racisme dus.
Ik kan mij perfect in die kleine haar ervaring inleven, het moet een schokkend zicht voor haar geweest zijn.
Zo'n ongelooflijk vuile kinderen. En dan die ouders die niets deden om die kinderen te wassen, foei, stoute ouders.
