Individualisme.
Individualisme komt voor in alle ideologische strekkingen en is van alle tijden.
Het individualisme of modernistische denken is afkomstig van de industrialisering.
Ze hebben het individu in het spotlicht gezet en wij zijn er nog steeds aan onderhevig en het zal nog erger worden, tot de mens zijn ziel (psychisch evenwicht) heeft terug gevonden.
De ordening der dingen en de nieuwsgierigheid van de mens is niet meer gericht op de “wereld op zichzelf” maar op de productienormen van “een wereld voor mij”.
Zoals ook de homo economicus niet echt bestaat, zo bestaat ook de universele mens niet, mondiale integratie is een illusie.
Je kunt je dan ook afvragen wat de toekomst is van een competitief systeem dat zich voornamelijk focust op de welvaart van het individu of een (zeer) specifieke groep en niet op het welzijn, dit in tegenstelling tot de evolutionair/biologische regels van de natuur!
Voldoende en goede sociale contacten zijn de sleutel tot oud worden en bevorderen de immuniteit, op deze wijze zijn onze genen voorgeprogrammeerd, aldus wetenschappers die een grondige studie maakte over de plaatsen op onze planeet waar de mensen het oudst worden.
Individualisme gaat nogal eens dikwijls gepaard met eenzaamheid, enkel en alleen met zichzelf bezig zijn maakt eenzaam en ongelukkig, wat tot één van de meest slepende ziekte op planeet wordt aanzien.
In een geïndividualiseerde samenleving is de angst om uitgebuit te worden door anderen een belangrijke factor om niet samen te werken, deze angst is groter dan de neiging om voordeel te halen uit het werk van anderen.
De angst en onveiligheid die we aanvoelen zijn dus de belangrijkste factoren om zich niet sociaal te gedragen.
Misschien is het daarom wel dat velen zich niet thuis voelen in dit systeem, simpel omdat het niet ‘biologisch’ is!
In een geautomatiseerde samenleving kan het individualisme zich meer ontplooien, het is te vergelijken met de emancipatie van de vrouw die zich ook meer kan ontplooien in een geautomatiseerde samenleving.
De vrouw heeft de fysische kracht van de man niet meer nodig, ook alle andere fysisch minder sterken kunnen in deze geautomatiseerde samenleving overleven, enkel de intelligentie van het individu bepaald zijn kunnen.
Het individualisme van vandaag is een levensstijl die onverdraagzaamheid en eigenbelang gemakkelijker toegang geeft.
Extreem individualisme is een psychose (geestesziekte waarbij de persoonlijkheid diepgaand is aangetast) die ontstaat uit: “opvoeding en maatschappelijke invloed” ofwel uit “erfelijkheid” of “beide”.
In primitieve samenlevingen van 500 jaar terug werden individualisten verstoten, ze waren een blok aan het been van de groep, een belemmering.
Volgens statistisch onderzoek komt extreem individualisme veel meer voor bij enig kinderen.
De identiteit van elk individu wordt niet bepaalt door het individu zelf, maar door alles wat hij zelf niet is.
Het collectivisme is een middel om zichzelf te dienen, hetzelfde geldt voor het individualisme, beide moeten in evenwicht zijn om een goede psyche te bewerkstelligen.
Het “collectivisme” heeft geen rode kleur en het “individualisme” heeft geen blauwe kleur, beide moeten ze onszelf “de mens” dienen.
We moeten individualiteit (daar waar het moet) ondergeschikt maken aan het collectieve belang van alle individuen en het ‘overleven’ van onze beschaving.
|