Een passage uit het programma :
2. DEMOCRATIE
c. Het bindend referendum
Lang vóór Guy Verhofstadt en andere partijen uitpakten met het begrip directe democratie koos het Vlaams Blok al voor meer inspraak van de bevolking. Een uitgelezen middel daartoe is het referendum. Ondanks talloze fraaie beloftes hebben de zogenaamde ‘democratische’ partijen daar nog niet veel werk van gemaakt. Op een zeldzame uitzondering na, zoals over de bouw van een parkeergarage of de invoering van een snelheidsbeperking in een bepaalde gemeente. In Vlaanderen lijkt de weg intussen vrijgemaakt voor een volksraadpleging, maar die wordt in elk geval niet bindend. Wat voor zin heeft een referendum als de traditionele partijen het resultaat zomaar naast zich neer kunnen leggen. Zou het kunnen dat de zelfverklaarde ‘democraten’ bang zijn geworden van de kiezer?
Democratie is voor ons meer dan de verplichte vierjaarlijkse stembusgang, waarna de regeringspartijen gewoon hun zin kunnen doen. Niet zelden tegen hun eigen programma of verkiezingsbeloften in. Het is een publiek geheim dat de standpunten van de heersende politieke klasse – bvb. in verband met immigratie, drugs, criminaliteit, ethische kwesties - vaak sterk afwijken van wat er bij de bevolking leeft. De parlementaire democratie schiet inzake democratische legitimering op een aantal punten dan ook schromelijk tekort. Het is duidelijk dat naast de parlementaire vertegenwoordiging een bijsturing of verfijning van de democratie wenselijk of zelfs noodzakelijk is.
Om het volk meer te betrekken bij de besluitvorming, kiest het Vlaams Blok voor een bindend referendum over belangrijke vraagstukken. Wij denken daarbij bijvoorbeeld aan het stemrecht voor vreemdelingen of een gedoogbeleid voor drugs. In een democratie moet élk thema het onderwerp kunnen uitmaken van een volksraadpleging. Het volk beslist.
|