Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Loki
Is kritisch zijn geen deugd?
Ik heb niets tegen ondernemen, maar heb wel een probleem met uitbuiting. Het is je goed recht om hier geen probleem mee te hebben, egoïsme onder het mom van individuele vrijheid is nu eenmaal de norm.
Maar er zijn anderen die wel geraakt worden door de grote schaal waarop mensen misbruikt worden, zonder dat zij zelf hier slachtoffer van zijn.
Waarom? Omdat ze het welzijn van de mens boven eigen profijt stellen.
Het systeem in vraag stellen, is evolueren en zoeken waar het misloopt. Natuurlijk wordt vaak de bal misgeslagen van hoe men bepaalde zaken moet oplossen. Maar in essentie is er wel een probleem voor het grootste deel van de wereldbevolking. Zelf hier in Europa zie je steeds meer mensen hun grip op hun eigen leven verliezen.
Maar ik weet ook dat dit geen argument kan zijn, in deze wereld is er maar één argument en dat is geld en schuld. Als je geld hebt tel je mee, zonder ben je niets waard, eigenlijk niet veel verschil met een feodaal systeem. We zijn vrij tot zo ver onze portemonnee ons toelaat, voor sommigen betekend dit een koningenbestaan voor de meesten is er in essentie geen verschil met slavernij. De sexindustrie is een mooi voorbeeld van wat ondernemen kan inhouden, alles voor het geld.
De gang van zaken in vraag stellen is niet links of rechts, maar humaan.
|
Je hebt een punt. Ikzelf merk ook dat de drang naar meer en meer geld een soort nieuwe gevangenis is waar we in leven. Je bent pas iemand als je een groot huis hebt, een dikke auto voor de deur en dure kleding. Dat is natuurlijk achterlijke bullshit. Het is een beeld wat opgehangen wordt door de maatschappij. Iedereen wilt nu leven zoals de aristocraten vroeger. Meer, meer en meer ! We MOETEN gewoon spenderen, uitgeven, kopen, meer verdienen...noem maar op !
Ik heb de droom van een eigen huis al lang laten varen. En van materiele welstand word ik niet gelukkig. Ik koop nauwelijks nog electronica of andere luxe artiekelen. Omdat ik geen reden zie. Ik vind het geen meerwaarde voor mijn leven. Mijn volgende, meer haalbare doel is om na mijn phd een wereldreis te maken van bvb een half jaar. Patagonie wil ik wel eens zien. Peru ook. En dan liefst ook op een alternatieve manier er naar toe (ik denk aan een tall ship) want vliegtuigen zijn me ondertussen ook alombekend.
Ik ben de rat race al kotsmoe, ik wil niet uitgeblust zijn op mijn 40ste omwille van de economische realiteit.