Het Centrum voor Gelijke kansen en Racismebestrijding zou ik de opdracht willen meegeven niet alle pijlen te richten op de vlaams-nationalistische partijen, erfgenamen van een anti-racistische verzetsbeweging, ontstaan na 1830 tegen de francofone natie, die doelbewust de culturele genocide van Vlamingen, later van Joden in België nastreefde, maar hun aandacht toespitsen op de monarchie waar het antisemitisme sinds 1900 bon ton was, op de anti-Vlaamse houding van dezelfde Coburgers, de Belgische kerk, het leger, kortom het Belgisch establishment, wat weliswaar nooit heeft geleid tot een fysieke genocide, maar in oorlogsomstandigheden er wel toe neigde. Ik geloof niet in de erfzonde.Racisme hoofdzakelijk toeschrijven aan de huidige generatie vlaams-nationalisten is even oneerlijk als Albert II verantwoordelijk stellen voor de anti-Joodse uitlatingen van zijn vader en grootvader. Vlamingen, zelfs de hard-liners die een Belgische scheiding wensen, zijn ware pacifisten, die hun demografische meerderheid nooit gebruikten, wat stelselmatig heeft geleid tot een vreedzaam samenleven in een federaal koninkrijk.
Een ander argument tegen de monarchie betreft onder meer: het via wettelijke regulering (artikel 113 van de Grondwet) ten behoeve van monarchie in standhouden van een middeleeuws instituut als het adeldom, met als gevolg de kruiperigheid en het byzantinisme die de Coburgers in een wijde omtrek omgeven.
25.000 Belgen werden door de Coburgs in de adelstand verheven. 1 op 500 inwoners. Het kan tellen.De monarchie is in haar diepste wezen nu éénmaal in strijd met de beginselen van de democratie. Ze stamt uit een archaïsch-feodaal waardenstelsel. Daarom leidt in de huidige wereld noodgedwongen tot een meten met twee maten, gebrek aan openheid en waarachtigheid, en verkrampte politieke manoeuvres bij dat byzantinistische cocon dat om het koninklijk huis is gesponnen en waaraan ook de media altijd weer blijft kleven. Het bleek bij vrijwel alle koningshuisaffaires.Van de pedofiele verhouding van Leopold I met Arcadie Claret, tot het onecht kind van Albert II. Het zal de balans van de pluspunten in affectief-ceremonieel opzicht langzaam doen overhellen naar de minpunten op moreel en rationeel vlak.
Eveneens een element in de strijd tegen de monarchie is de aanwezigheid van niet-gekozen functionarissen, met name de koning en zijn kabinetsmedewerkers zijn spelers in het politiek proces- informatieopdracht, kabinetsformatie, benoemingen, koninklijke besluiten-die niet direct onder democratische controle staan, en die een reëel inzicht in de politieke verhoudingen belemmeren.
Ondanks al deze terechte argumenten tegen de monarchie, of zoals Yves Desmet in De Morgen schreef "De enige reden waarom België nog geen republiek is, is omdat de republikeinen hier zo lui zijn. Ook al zijn alle toppolitici, enkele uitzonderingen niet te na gesproken, intellectueel ervan overtuigd dat een republiek te verkiezen valt boven een monarchie "
|