Perm. Vertegenwoordiger VN
Geregistreerd: 25 april 2005
Berichten: 12.883
|
Het kapitalisme afschaffen? EASY!
Het wordt met de dag duidelijker dat het systeem crasht.
Het gaat niet meer over een technisch, financieel, bankair probleem. Het gaat over de grote "big crunch" van het kapitalisme, van het beurssysteem, van de vrije markt.
Er is geen "invisible hand" meer. Dat zeggen de sociale economen al jaren, maar de grootste liberalen stellen dit nu ook vast.
De overheden hebben geen middelen om deze waanzin, die zich opbouwde gedurende eeuwen, te stoppen op enkele jaren tijd.
Een zuiver marxist zou nu beginnen op te zoeken waar nog telefoonpalen staan: "om de laatste kapitalist op te knopen aan de darmen van de laatste neo-liberale politieker" of zo.
Maar is dat wel nodig?
De situatie van aandeelhouders, inclusief de 500.000 die hun spaargeld via Fortis in het niet zagen oplossen is binnenkort beklagenswaardig.
Ook onze bedrijvigheid: de goederen en diensten die we produceren komt in het gedrang: geen geld, geen winst, geen economische toekomst meer.
Je moet natuurlijk verwachten, als klein sosje, dat iedereen je aanklampt om meer uitleg. En dan komt natuurlijk het eeuwige "maar jij weet toch ook niet wat je nu moet aanvangen hé?".
AH NEEN?
Gisteren stelde ik al een kleine mini-overgansoplossing voor, om de banken achter ons te laten: wisselkrediet gebruiken en hiervoor een overheidsingreep doen, desnoods door de bedienden van de failliete banken hiervoor op te trommelen en hen vanuit hun kantoren van vroeger, de banken te laten participeren aan een reddingsmanoeuver.
Vandaag zien we dat alles ineenstuikt. Dus gaan we een stapje verder.
We kopen de aandeelhouders uit, we kopen de bezitters van instuikende bedrijven uit.
Ah die aanddeelhouders! Jarenlang is er een milieu geweest waar men de opbrengst van de noeste arbeid van arbeiders, bedienden, overheidspersoneel, politici, managers kon belasten met een recht op profiteren. Het aandeel was een manier om zijn macht uit te oefenen, zijn trekkingsrecht op de productie door onze bedrijven en hun harde werkers. En kijk: het brengt niet langer op, het geldmolentje draait af. De boel loopt vast. Het kapitaal loopt leeg, traag maar steeds meer.
Pas op: er zijn nog hopen grote en kleine bedrijfjes, er zijn nog overheidsdiensten en -bedrijven die daar geen last van hebben, maar die meegesleurd worden in de globale val veroorzaakt door het falen van het beurs-bank systeem.
Het ophangen aan telefoonpalen lijkt me niet zo'n goed idee. Ik ben niet van plan om de Bomma's en Bompa's van een hoop vrienden en kennissen te zien wiebelen op straat. Het is geen zich en die mensen zouden begot niet weten wat ze nu eigenlijk hebben misdaan. Alleen al de tijd nemen om het hen uitl te leggen zou hen doen honderd jaar worden.
Laat ons dus die mensen op pensioen sturen! Laat ons degenen die zeggen "Bon, dit is hier niet te doen, ik ga zo arm worden als de straat als het zo voort gaat, en ik heb vanzeleven nog niet gewerkt, HELP, wat moet ik doen??" een helpende hand toesteken. Ze mogen hun bezittingen verkopen aan de gemeenschap in ruil voor een vast pensioen, dat we dan gaan uitrekenen min of meer als een deel van de objectieve waarde van hun boeltje.
In plaats van hun zeer twijfelachtige aandelen krijgen ze het recht om voort te leven met een pensioen. En dat mag deftig zijn. Het is de laatste keer dat er nog, voor één generatie, bevoorrechten zijn. Dat is niet echt rechtvaardig, maar het spaart het uitzicht rond telefoonpalen wordt er wat minder gruwelijk door.
Natuurlijk gaan we degenen die "hedge funds" bezitten niet vertroetelen. Natuurlijk gaan we kijken naar het NUT van die bedrijven, hun waarde zo duidelijk mogelijk vaststellen. Ze komen er in vele gevallen beter van af dan een totaal verdwijnen van hun bedrijf, ze mogen van geluk spreken. De echte foefelaars krijgen een klein pensioen en een serieuze vingerwijzing. Voor zover deze gabbers al niet naar één of ander bananenrepubliekje zijn verdwenen met hun privé jet, natuurlijk!
Natuurlijk moeten de bedrijven blijven bestaan. Maar daar zijn de problemen miniem: bedrijven worden al sinds oma's tijd bestuurd door managers, niet door de aandeelhouders in het leeuwendeel van de gevallen. Die mogen dus doordoen. Maar de raad van aandeelhouders wordt nu vervangen door een raad waar die managers, hun personeel, de vakbonden en de overheid in zitten. Om sociaal, gecooördineerd de boel te beheren in het belang van de werknemers, de efficiëntie en vooral om ook te zorgen dat samenwerking tussen bedrijven georganiseerd wordt in plaats van concurrentie.
Het eigendomsrecht wordt dan verdeeld: De overheid, de vakbonden, de werknemers en internationale en humanitaire aandeelhouders krijgen een deel van de koek.
De bedrijven kunnen dus winst maken en deze aan al die spelers toekennen. Een economie in functie van weinigen wordt nu een economie met een veel ruimer doel. En degenen die werken en organiseren worden beloond, niet de profiteurs.
We weten ondertussen dat de banken, de aandeelhouders en de holdings vervangen door een centraal geleide planeconomie een nieuwe categorie patsers creëert.
We gaan niet de Rus uithangen of de Chinees. Daarenboven gaan we niet proberen om normen, reglementen en allerlei foefelmechanismen bedenken om de verdeling van goederen, het bepalen van hun prijs vast te laten stellen door boekhouders/bureaucraten.
De prijs van goederen zal verder blijven bepaald worden door de consumenten, de groenten- fruit- gebruiksgoederendistributie zal blijven bestaan zoals het nu is. Een wiinkelier mag kopen bij wij hij wil (zonder franchises, contracten, exclusiviteiten) zodat de consument beslist welke goederen nuttig zijn, en hoeveel men daar wil voor betalen. Bedrijven zullen dus moeten efficient werken, ze worden geen nieuwe vormen van profitariaat.
Het is niet omdat er geen aandelenmarkten meer zijn, financiele markten dat er geen marktprijs voor goederen en diensten kan blijven bestaan.
Hetzelfde geld voor de investeringsgoederen: die moeten aangeboden worden zoals voorheen. Ook bedrijven zullen mogen kiezen waar ze hun machines kopen, en zullen blijven rekening houden met de prijs van deze goederen. Natuurlijk zullen hier betere voorwaarden ontstaan, omdat er geen superwinsten, geen monopolies, geen gefoefel meer mogelijk is, of tenminste grondig wordt gecontroleerd: het overleg tussen bedrijven maakt de uitwisseling van informatie eerder regel dan uitzondering.
Is er dan geen probleem?
Toch wel: een groot stuk van onze productie en diensten was in dienst van superrijken. De bouw van jachten, villa's, luxeproducten, privé-jets, dure bordelen, luxe-hotels, vacantieparadijzen met privé stranden. Daar werken een hoop mensen in. Die moeten dus omschakelen. Luxe productie kan gebeuren ten bate van de gemeenschap: villa-bouw omturnen tot het bouwen van paleizen voor onze oudere mensen, luxe productie kan gebeuren in de vorm van kunst voor iedereen.
De kalmte die ontstaat door het feit dat werkende mensen én de voormalige profiteurs zeker zijn van een oude dag zonder zorgen zal heel wat conflicten oplossen, de efficiëntie van de productie en van de internationale handel en wandel verbeteren en ook zorgen voor minder kans op ecologische rampen, op internationale conflicten, oorlogen en oproer.
Het kan allemaal veel beter. En het is de moment om er eens over na te denken.
Eric Feremans
|