[Anna List]

Oorspronkelijk geplaatst door Pietje

Jij hebt dat beweerd. Aan jou om je bewering hard te maken.

allez, omdat t verlof is :

Natuurlijk, “Geschiedenis is nooit geschiedenis”, zoals de titel van het boek luidt aan de hand waarvan FJV de geschiedenis van de 19e en 20 eeuw doceerde (12). Inderdaad, enerzijds verandert de kijk op het verleden voortdurend. Anderzijds blijft de geschiedenis ons steeds begeleiden, soms leren, soms behoeden, soms achtervolgen. Het verleden bepaalt steeds mee het heden, zij het dat de blik van het heden naar het verleden ten dele bepaald wordt door onze kijk op de toekomst maar die ook mee bepaalt. Alleen mogen we die blik “voorwaarts” niet uitsluitend door het verleden of althans een bepaalde kijk daarop laten bepalen. We moeten niet enkel erfgenamen zijn, maar ook erflaters, en dit veronderstelt een telkens opnieuw herdenken van het geërfde om het herdacht door te geven. Wanneer Frans-Jos Verdoodt schrijft dat “onze wereld voortdurend opnieuw verbouwd moet worden” (13) dan lees ik dat niet in de zin van afbraak maar van renovatie.

Wat ik zei over geschiedenis in het algemeen geldt bij uitstek voor het oorlogsverleden. Dat Frans-Jos Verdoodt een bijzondere interesse heeft voor het oorlogsverleden kan men hem moeilijk ten kwade duiden….. Hij is er van kleinsaf sterk door getekend en zal het me wel niet kwalijk nemen wanneer ik stel dat hij tot vandaag worstelt met het oorlogsverleden en de historiografische omgang ermee.
In “Geschiedenis is nooit geschiedenis”, waarschuwt hij tegen “regressieve causaliteit”. Dit fenomeen werd door Jean-Marie Domenach “la suspicion rétro-active” genoemd (14). Dit gevaar is natuurlijk des te groter ten aanzien van de meest dramatische periodes uit onze geschiedenis, althans zolang die nog relatief dichtbij liggen.

Dat men alles moet begrijpen in zijn tijd betekent natuurlijk niet dat men alles kan goedpraten. Begrijpen en zelfs vergeven zijn niet hetzelfde als vergeten. Frans-Jos Verdoodt heeft samen met enkele anderen zijn nek uitgestoken onder de slogan “Voorwaarts maar niet vergeten” (15).


15 Op de eerste plaats met het “manifest” onder die titel uit september 1999. Op 9 juni 2001 werd onder dezelfde titel een Colloquium gehouden in het gebouw van het Vlaams Parlement, waarvan de bijdragen werde gepubliceerd door F.J. VERDOODT (red.), Voorwaarts maar niet vergeten, Academia Press Gent 2001. De zaak werd m.i. verprutst door de Vlaamse politici die er misbruik van wilden maken voor hun actuele politieke besognes, met name in de Resolutie goedgekeurd op 20 maart 2002, Stukken Vl. Parl., nr. 997 (2001-2002) -. Ik heb mijn kritiek op die Resolutie verwoord in de rede “Gebruik en misbruik van geschiedenis”, Opsomerlezing 2002 georganiseerd door het VVA, Kortrijk 27 april 2002, Vivat Academia 2002, nr. 115 (juni), p. 61-69, ook op http://www.storme.be/opsomer2002-storme.html.

zelfs besproken in : Bulletin trimestriel de la Fondation Auschwitz / Driemaandelijks tijdschrift van de Stichting Auschwitz

Yannis THANASSEKOS : Résistance et collaboration : Histoire, pardon et réconciliation. A propos du texte de Frans-Jos Verdoodt, « La guerre : un passé douloureux. L’initiative du groupe Voorwaarts, 1999-2001 »


hier het DS artikel over het pardon : http://www.standaard.be/Artikel/Deta...st28082000_001

onverwerkt verleden van reynebeau zal voor u wel een onverdachte bron zijn zeker ???

http://books.google.be/books?id=ZRXq...sult#PPA211,M1

lees blz 211 tm 213 ...