Cynicus schreef:
Citaat:
|
Het communisme streefde naar een ideale maatschappij waarin iedereen gelijk zou zijn. De mens is van nature uit echter eerder individualistisch ingesteld. Het communisme was dan ook een utopie, een gevaarlijke utopie die massa's onschuldige slachtoffers gemaakt heeft.
|
3 x fout.
1. Communisme streeft niet naar gelijkheid, tracht net iedereen dezelfde kans te geven om zijn/haar specifieke talenten volop te kunnen gebruiken, ongeacht afkomst of status, en op die manier zichzelf als persoon en daardoor ook de gemeenschap te laten ontplooien.
Het is wel zo dat het communisme staat voor dezelfde rechten en plichten, ongeacht je positie in de maatschappij.
Bovendien gaat men er binnen het communisme van uit dat elke vorm van inzet voor de maatschappij, of die nu intellectueel, cultureel of manueel is, een waardevol iets is, en dat weerspiegelt zich in een veel kleinere kloof tussen grootste en kleinste inkomens (maximaal het drievoud was de regel in de Sovjetunie).
2. Ik neem aan dat een antropoloog voorbeelden kan aanhalen die tegenspreken wat jij beweert over het ingebakken individualisme van de mens. Uit de geschiedenislessen herinner ik mij alvast dat de kracht van de mens net schuilt in zijn sociaal gedrag (belang van de taal!). Dit stelde hem in staat zich te verdedigen tegen sterkere vijanden, en grootse verwezenlijkingen te bereiken.
Natuurlijk is het wel zo dat voor onze consumptie- en concurrentiegerichte maatschappij (de economie moet draaien!) een individualistische houding meer voordelen oplevert, en dit uit zich dan ook in media, onderwijs, reclame, etc... Het onderwijs in socialistische landen (zie Cuba) toont aan dat het ook anders kan. Interessante experimenten vind je bij ons in Freinetscholen (hoewel Freinet zich zou omdraaien in zijn graf als hij zou zien welke interpretatie er soms van gemaakt is).
3. Het communisme heeft slachtoffers gemaakt, het kapitalisme en fascisme ook. Getallen zijn vergelijkbaar. Laat ons daarvan uitgaan.
Het grote verschil is net dat de slachtoffers van het communisme niet de arme onschuldige sukkelaars waren, maar wel vooral rijke bourgois of antisociale individuen die trachtten de stabiliteit in gevaar te brengen, zichzelf te verrijken, hun oude machtsposities te herstellen, enz...
Ik denk bij het woord onschuldige slachtoffers spontaan aan de Irakese burgers die in de weg stonden van de Amerikaanse pijpleidingen, aan de miljoenen mensen van de derde wereld die de meest simpele geneesmiddelen, voeding, huisvesting missen terwijl de natuurlijke grondstoffen de lokale en koloniale kapitalististische elite mateloos verrijken, aan de mensen die op hun 60ste kapotgewerkt zijn in de mijnen, en nadien moeten rondkomen met een schamel pensioentje voor bewezen diensten, alvorens ze sterven aan stoflong of kanker, ga zo maar verder.