Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Aldous
Misschien dat je vraag al beantwoord werd, maar aangezien de thread al snel off-topic ging heb ik hem niet helemaal doorgelezen. Hier is een aanzet tot antwoord.
Algemeen is de vraag natuurlijk of Vlaanderen al dan niet een staat zou kunnen zijn. Hiervoor is er de zgn. drie-elementen-leer van Jellinek die stelt dat van een staat sprake is wanneer een politiek georganiseerd gebieds- en personenverbond de drie volgende elementen heeft: een bevolking, een welbepaald grondgebied en een regering die daadwerkelijk en effectief gezag uitoefent en de bekwaamheid heeft betrekkingen met andere staten te onderhouden. Meestal wordt er ook een vierde eigenschap toegevoegd, de zgn. soevereiniteit.
Dat een staat soeverein is wil zeggen dat hij onafhankelijk is van enig ander gezag en dat hij rechtstreeks onderworpen is aan het volkenrecht.
Het mag dus duidelijk zijn dat de regio(!) Vlaanderen voldoet aan de eerste drie elementen, maar niet aan de voorwaarde van de soevereiniteit. De vraag is dus of men die soevereiniteit zou kunnen verkrijgen en of men ze moet verkrijgen.
Er zijn twee opvattingen over wanneer de staat de hoedanigheid van Volkenrechtelijk subject verwerft: de declaratieve en de constitutieve.
Volgens de constitutieve opvatting is erkenning (samen met de drie elementen) één van de constitutieve elementen van een staat. Maw zonder erkenning kan de staat als dusdaning zich niet beroepen op de rechten van een staat en ook niet soeverein zijn. Deze theorie is nu door vele staten verlaten omdat er in de praktijk heel wat paradoxale situaties uit voortkomen (bedenk dat de ‘staat’ dan ook niet de verplichtingen en aansprakelijkheden van een echte staat heeft in theorie).
De declaratieve opvatting daarentegen gaat ervan uit dat de totstandkoming van een nieuwe staat een feitenkwestie is die afhangt van het voldoen aan de drie elementen. De rol van erkenning is beperkt tot een vaststelling van de feiten. Deze theorie is nu de meest gangbare. De Arbitragecommissie van de EG-conferentie over Joegoslavië sprak zich in die zin uit: “recognition is not a prerequisite for the foundations of a state and is purely declatory in its impact”. In de praktijk komt het er toch op neer dat het organiseren van de internationale relaties zonder erkenning bijzonder moeilijk is, wat niet wegneemt dat de staat op het eigen grondgebied soeverein of onafhankelijk is.
Kan de regio Vlaanderen een onafhankelijke staat worden zonder geweld? Zonder meer ja! Moest er geweld aan te pas komen, dan zou dat de zaken alleen maar compliceren. Zolang het geweld zich louter stelt op het eigen territorium is het een interne aangelegenheid van de staat en als dusdanig irrelevant tav het staat-zijn. Het niet in staat zijn gezag te handhaven zonder geweld zou evenwel de interne legitimiteit van de staat in vraag stellen en als dusdanig de andere staten terughoudender maken in het erkennen van de nieuwe staat.
De zaak wordt natuurlijk complexer als men Brussel erbij betrekt. Indien Vlaanderen zichzelf afscheidt en proclameert dat Brussel tot het grondgebied behoort, dan zou er geen sprake zijn van een staat die soeverein is over heel haar territorium omdat het kan aangetoond worden dat Vlaanderen met Brussel niet aan de ‘drie elementen’ voldoet. Zowieso komt er dan interferentie uit de internationale gemeenschap, afhankelijk van wat Wallonië doet kan art.33 van het VN-handvest van toepassing zijn dat de verplichting inhoudt de geschillen vreedzaam op te lossen.
Stel Vlaanderen verklaart zich onafhankelijk en verovert met geweld Brussel. Ingevolge de Stimson-doctrine en de Friendly Relations-verklaring van de VN, zal de soevereiniteit over Brussel niet erkend worden. [No territorial acquisition from the threat or use of force shall be recognized as legal]. En de geweldadige schending van de territoriale integriteit van de opvolgerstaat Wallonië-Brussel, België of Brussel an sich, valt natuurlijk onder art.2 §4 van het VN-handvest dat als norm van ius cogens ook dwingend is, zelfs al is men geen verdragspartij bij het VN-handvest en ook al heeft zich verzet tegen de erkenning van de regel als gewoonterechtelijk beginsel. De Veiligheidsraad zou op basis van Chapter VII bevoegd zijn maatregelen te treffen.
Uit Bossuyt, M. en Wouters, J. (2005) Grondlijnen van internationaal recht. Antwerpen-Oxford: Intersentia
|
---
"Brussel" staat hier in feite niet voor "het gewest Brussel" maar voor alle gebieden die qua "popular vote" of ivm "gewapend verzet" zich tegen een "Vlaamse Staat" zouden keren. Dezelfde situaties deden zich reeds voor
1° Bij de "Belgische Scessie" van de Nederlanden
2° Bij de afscheiding van Kroatië (gebieden met een Servische meerderheid)
3° Bij de afscheiding van Kosovo (-"-)
4° Bij de splitsing van Tsjechië en Slovakije (opgelost door "omkoping")
Men kan zich de vraag stellen wat er zou gebeuren indien er bij referendum in Quebec een zeer kleine verschuiving gebeurd nl. een meerderheid van 50,0001 % van de stemmen voor een "onafhankelijk Quebec" .. moeten zulke "democratische" gegevens leiden tot burgeroorlog zoals in Bosnië ?
Overigens : is de algemene politieke evolutie niet een richting uitgegaan waarbij staten steeds meer van hun "soevereiniteit" overdragen aan multinationale instellingen en is bij gevolg de drang naar etnisch gebazeerde volksstaten geen anachronisme ?