Auto-racisme is iets wat reeds beschreven werd door tal van antropologen: de zelfhaat voor de eigen cultuur, in casu: opgezadeld zitten met een bijna suicidaal schuldgevoel om Westers te zijn. Het eigentijds fenomeen van politieke correctheid is wellicht niets anders dan een doorgedreven vorm van auto-racisme.
Ik zie een analogie tussen de oorzaak van het moslimterrorisme enerzijds en anderzijds de noodzaak van sommige westerlingen om hun eigen cultuur met allerlei rationele en minder rationele argumenten te kelderen op niet aflatende wijze.
Die analogie is te vinden in het begrip “NIJD”, “AFGUNST”. Dit niet logische overtuigingsmiddel werd reeds beschreven door Aristoteles in zijn Retorica (voor de geïnteresseerden: Boek 2) als zijnde een negatieve boze kracht, diep in de menselijke psyche geworteld. Phthonos (afgunst) bestaat erin om alles in het werk te stellen (via irrationele middelen) om je buur niet het “goede”, het succes te laten bezitten of genieten. Het gaat om een destructieve houding. (opm. Aritoteles gaf zelf het tegengif voor de phthonos, nl. “zelos”. “Zelos” is een goede kracht, en “een karakteristiek van goede mensen”. Zelos is de gezonde kracht van scheppende mededinging, wedijver).
Deze “phthonos”, negatieve kracht, zou wel eens de eigenlijke drijfveer kunnen zijn van het moslimterrorisme. Het succes van het Westen (medisch, educatief, kunst, cultuur, vooruitgang, technologie, democratie, belang van rechtsstaat, etc.) is als een doorn in het oog van bepaalde andere culturen. Hoe primitiever de beschaving, hoe meer zij zal teruggrijpen naar phthonos. Andere culturen beseffen inmiddels het negatieve van de phthonos en zullen dus eerder zelos aanmoedigen. U kan zelf invullen wie wat nastreeft...
De reactie van degene die de phthonos, nijd moet ondergaan, ontaardt dikwijls in een misplaatst schuldgevoel. Zo zien we de de ijver waarmee sommige individuen en politieke strekkingen hun eigen cultuur afbreken.
Het fenomeen van overdreven “Politieke Correctheid” is niets anders dan het toegeven aan de nijd van anderen en kan ontaarden in regelrecht auto-racisme. Andere reacties zijn een zwijgzaam ondergaan van de nijd- intimidaties: de relatieve “stilte” waarmee de joodse gemeenschap (dikwijls toch aanzien als een succesvolle gemeenschap) de phthonos ondergaat bijvoorbeeld.
Maar sta ook even stil bij hetvolgende: wanneer de phthonos in een bepaalde beschaving de bovenhand heeft, dan kan zij de oorzaak vormen voor een stagnatie en zelfs verval van die beschaving...
Te ver gezocht? De meeste elementen van bovenstaande stelling zie ik meer en meer opduiken....
|