Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey
Die eerste stelling waar hij brandhout van maakt, vind ik al redelijk dubieus. Zover ik weet zijn 'links' en 'rechts' nooit echt duidelijk omschreven begrippen. Dat is toch compleet afhankelijk van de invulling van het woord 'links'? Enfin, van zodra je dat hebt gedaan, kan je gaan kijken of het 'links' danwel 'rechts' is. Ik ken geen enkele discussie over de vraag of fascisme links danwel rechts is, waarbij het enige probleem niet is dat men gewoon verschillende invullingen gebruikt? Hoe je van een semantische discussie dan 'brandhout' zou kunnen maken van een conflicterende visie - geen idee?
|
***zucht***
Paxton bedoelt met "links" in zijn boek de socialistische en communistische partijen in (voornamelijk) Duitsland en Italië in de jaren 20-30 van de 20ste eeuw. Niks semantische discussie.
Met "rechts" bedoelt hij de liberale en conservatieve partijen in (voornamelijk) Duitsland en Italië in de jaren 20-30 van de 20ste eeuw. Niks semantische discussie.
Ik heb verhaaltjes gelezen waar men nazisme aan "links" wilde toeschrijven omdat de nazi partij nu eenmaal voluit National
sozialistische Deutsche Arbeiterpartei heette. D�*t is een semantisch "argument" dat inhoudelijk nergens op slaat.
Een analoge "argumentatie" lees je soms over Mussolini, die in zijn beginjaren lid was van de Partito
Socialista Italiano.
N�* de 1ste wereldoorlog bleef er van dat "linkse" bij Mussolini weinig over, integendeel, hij bestreed de "linkse" partijen nog voor hij aan de macht kwam.
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey
Idem dito met de vraag naar 'stabiliteit' - dat is afhankelijk van de vraag hoe je stabiliteit invult. Sommigen vonden de USSR stabiel - omdat de elite gedurende 70 jaar zichzelf kon selecteren...
|
Stabiel in de zin van kunnen overleven zonder steeds meer risico's (met name veroveringsoorlogen) te moeten nemen.