Is het aangaan van een dialoog ook geen prioriteit?
Men kan de problemen van de verschillende gemeenschappen slechts leren kennen, door met elkaar te praten; en zo lang men praat, vecht men niet.
Nu zie ik wel een probleem: hoe die dialoog organiseren? Ik ken de oplossing niet, maar ik ben dan ook geen politieker
(Als voorbeeld wil ik wel stellen: de moslim-executieve, die blijkbaar niet zo best draait; dit maar om één voorbeeld te geven).