Dank je Distel
Meteen spaar je me typewerk, want de allereerste reactie erop verwoordt reeds treffend waarom ik me bij lezing van de tekst een beetje onwennig voelde:
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Henk
24-mrt-2004 Henk
Na het lezen van dit artikel voel ik mij zeer gedesillusioneerd. Ik ben er altijd van uitgegaan dat de vrijheid van het individu juist gebaseerd is op het ontbreken van recht, in de zin van een 'hogere waarheid' of 'hogere norm'. Dat een vrijer individu zich gelukkiger zal voelen en socialer zal gaan gedragen is voor mij een logische redenatie, maar dat dit geldt vanwege een universele waarde, die voor alle mensen gelijk is, gaat er bij mij niet in. Ik geloof niet in god, niet in universeel goed en kwaad, niet in dogma's en niet in een verschil tussen menselijke wetten die rechtvaardig zijn en die onrechtvaardig zijn. Toch (of beter, juist daarom) spreekt het libertarisch gedachtegoed mij zeer aan en vind ik het vreemd dat juist dit 'natuurrecht' als argument gebruikt wordt tegen andere systemen met een absolute waarheid (het argument waarbij NB Thomas van Aquino aangehaald wordt). Ben ik de enige die hier een paradox in ziet, of doet deze zich juist in mijn redenatie voor?
|
