[De schoofzak]

BHV is nog niet gesplitst, hetgeen volgens een uitspraak van het Arbittershof een ongrondwettelijke diskriminatie is, die moest opgelost worden tegen een datum (die ondertussen al gepasseerd is !!)

Nu zijn er partijen die vinden dat dit geen probleem is. Het prinsipe dat er verkiezingen moeten zijn in een demokratie, zou van een hoger belang zijn, dan de ongrondwettelijkheid van diezelfde verkiezingen.


Dan kan men zich vandaag de dag de vraag stellen: wat weegt het meest, ofwel een boterbriefje van de eerste voorzitter van het Hof van Kastratie, waarin die stelt dat er dan wel geen juridische bewijzen zijn, ofwel een uitspraak (een vonnis, dat moet aangenomen worden als defintieve juridische waarheid ...) van het Arbittershof.


Mijn persoonlijke visie is de volgende: het parlement en de regering moeten hun uiterste best doen en resultaten boeken; zelfs garanderen, dat het probleem opgelost geraakt, zodat er niet de minste twijfel is omtrent de grondwettelijkheid van die verkiezingen.

Een eerste rode kaart dus voor Verafstoot, omdat hij het probleem niet oploste in de eerste jaren na de uitspraak. (herinnering: hij stelde vast dat hij het probleem niet kon oplossen en hij schoof het door naar de volgende regering, die nu echt wel met een dead-line zit). Voor mij moet een premier die er niet in lukt om een gerechtelijke uitspraak uit te voeren, ontslag nemen.

Een tweede rode kaart dus voor Leterme, omdat hij niet om die reden ontslag aangeboden heeft.

En een derde rode kaart voor die partijen en politisji (oa Vandemijnkloote) die koudweg beweert dat de uitspraak van het arbittershof opzij geschoven kan worden. Ik vind die houding een schending van de scheiding der machten, en wel een schending van grotere orde dan die in de regeringskrisis mogelijk gepleegd werd.

Want inderdaad: een uitspraak van een rechtbank is fundamenteler dan een simpel briefke van één bepaalde rechter.