Als je zelfmoord wil plegen en je kinderen niet wil achterlaten bij degene waar je ze wettelijk moet achterlaten, dan is het je moederhart dat spreekt uit liefde en neem je je kinderen mee in je dood. Dat is iets wat alleen een moeder kan begrijpen en dan alleen eentje die in zoveel ellende heeft gezeten dat ze geen andere uitweg meer zag.
Ik denk niet dat er ooit 1 man is die dit zal kunnen begrijpen of ook geen vrouw die geen kinderen heeft. En zelfs geen moeder met kinderen, als ze die miserie nooit gekend heeft.
Ik denk dat ze er veel beter aan gedaan had om beide mannen van kant te maken dan haar kinderen, dan had ze misschien nog op enig begrip kunnen rekenen. Maar waar waren haar kinderen dan terecht gekomen? In Marokko bij vreemde familie, zonder hun moeder? In een instelling? Met de vinger gewezen en uitgemaakt op school dat hun moeder een moordenaar is?
Als de moeder al een zieke geest had, maar dat geloof ik niet, dan kwam dit door de vreselijke omstandigheden waar ze in moest leven en waar ze geen uitweg meer uit zag. Dit waren geen koelbloedige moorden van een zieke vrouw. Dit was een wanhoopsdaad die van haar enorm veel moed en kracht heeft gevergd.
|