Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door liberalist_NL
Hitler was geen rationeel denkend mens. Al zijn beleid, van de rassenleer tot zijn grootheidswaanzin, waren emotioneel gegrond (hij had een rotjeugd en had waarschijnlijk zijn genen ook al niet mee). Vandaar dat ik zei dat emotioneel beleid leidt tot mensen die slachtoffer worden. De Endlösung was niet gebaseerd op wetenschap, de superioriteit van het Germaanse ras evenmin. Waar is de ratio? Juist, de ratio zegt dat rassenvermenging nodig is om het voortbestaan van een volk te garanderen.
|
Het nationaal-socialisme was in de eerste plaats een Duits (bevrijdings)nationalisme. Al de rest is bijkomstig.
Ras en rassenkunde behoorden toen tot de tijdsgeest en de wetenschap. Nu zijn het taboes, we zijn er dus veel "vrijer" op geworden. De
völkische romantiek surfte maar wat op die golven. Me dunkt dat noch de völkischen noch de échte nationaal-socialisten het voor het zeggen hadden in het Derde Rijk, omdat ze of te idealistisch of te gevaarlijk voor bepaalde gevestigde belangen waren.
Voor de rest wordt Hitler hier weer eens afgeschilderd als een sprookjesfiguur, de Grote Boze Wolf, het Absolute Kwaad, enz. Verdient dat eigenlijk nog aandacht? Hitler was in werkelijkheid héél rationeel en pragmatisch. Hij was ook niet almachtig in "zijn" Derde Rijk. De SS beheerde bijvoorbeeld de concentratiekampen, niet Hitler.