Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe
De laatste jaren is er een verandering gekomen in de visie van wat standaardtaal hoort te zijn. In het verleden leunde men daarvoor veel sterker aan bij de Franstalige wereld dan bij de Duitse buren. Er was een stringent voorgeschreven norm en die hoorde in alle aspecten gevolgd te worden. Daar pasten bepaalde eerder gewestelijk maar toch in Vlaanderen algemeen gebruikte woorden niet in (merkwaardig genoeg was wel het omgekeerde het geval: woorden die enkel en alleen in Nederland in gebruik waren). Men is zich van die eenrichtingsverkeer bewust geworden, waardoor men wat meer is gaan aanleunen bij de Duitstalige visie op standaardtaal. Daar is wel ruimte voor bepaalde woorden die binnen een bepaald deel van de Duitstalige wereld algemeen in gebruik zijn.
|
Enige tijd geleden gehoord van de Taalraadsman VRT Ruud Hendrix op de radio. Ik citeer (uit mij herinnering):
Het lijkt eigenaardig maar uit onderzoek is gebleken dat de Vlaming vooral een vaste en niet meer veranderbare norm wil.
Als je luistert naar nieuwslezers van nu en pakweg 25 jaar geleden dan is de taal op de VRT ongeveer hetzelfde NL.
In Nederlands is er veel meer verandering; zeker in de uitspraak. Nederlanders gaan veel losser om met de norm.
Vlamingen zijn zeer taalonzeker en vinden dat er 1 duidelijke norm moet zijn waarbij ze te rade kunnen gaan als ze onzeker zijn.