[ministe van agitatie]

1. Welke partij vindt u het beste op nationaal niveau?

In haar analyses: SAP
in haar praktijk: PVDA

2. En welke partij vindt u het beste op Internationaal niveau?

LCR, Partido Socialista Unido de Venezuela, die Linke, SP, Nouveau Parti Anticapitaliste

3. Welke partij vindt u het beste uit de politieke geschiedenis? Noemt u a.u.b op internationaal en nationaal niveau een?

Internationale Arbeiders-Associatie (Eerste Internationale)
CCP
CPSU
Spartakusbond
Black Panther Party for Self Defence

België:
BWP (1894 - 1914)
KP (1920-1945)
RAL (1971-1995)
PVDA (2000-nu)

4. Wat vindt u over de Belgische immigratiepolitiek?

Het feit dat individuele migratie beperkt wordt maar georganiseerde migratie in functie van de Belgische economie aangemoedigd, is inhumaan.
De georganiseerde economische migratie is een vorm van social engeneering die op lange termijn onvoorspelbare problemen oplevert zowel voor de migrant als voor de samenleving. Het is een vorm van non-beleid.

5. Wat is uw nationaliteit?

Belg

6. Wat vindt u van de multiculturele samenleving?

De term is niet correct want veronderstelt een samenleving waar verschillende culturel naast elkaar bestaan. Dat is niet zo. Een betere term is transculturele samenleving aangezien verschillende culturen door elkaar lopen en elementen uit de verschillende culturen overnemen, wijzigen en anders toepassen. Dat valt het meest op bij jongeren die qua kledij, muziek, activiteiten, dromen, TV-programma's, levensstijl en toekomstperspectieven geen monoculturele visie hebben maar een mix van elementen zien. Maar we zien het ook aan onszelf: onze keuken bevat elementen uit verschillende culturen, onze muziek, onze bibliotheek, onze kledij, enz.

7. Wat vindt u van het sociale zekerheidssysteem in België?

Een redelijk stevig systeem dat tot stand is gekomen bij gratie van de strijd van de georganiseerde arbeidersklasse. Het is echter noch echt verworven noch geconsolideerd noch perfect.
Belangrijkste vraag blijft de financiering er van die afhankelijk is van de solidariteit van mensen die niet altijd geneigd zijn solidair te zijn.

8. Vindt u dat niet-werkenden recht hebben op een uitkering?

natuurlijk

9. Vindt u een leger belangrijk voor een land?

Dat hangt af van het land en de situatie. In theorie en algemene principes wel: het is de voorwaarde voor de verdediging van de volkssoevereiniteit. In het geval van België of de EU zijn nationale legers overbodig geworden.

10. Naar welke partij gaat uw voorkeur uit van de huidige regering in België?

Terwijl ik mijn neus en billen dichtknijp: PS

11. Leg uw politieke visie uit in maximaal 50 zinnen.

De mens is een dier dat zich gedurende honderduizend jaar zelf temt en emancipeert. Het is het enige dier dat daarin slaagt. Het ontwikkelt daardoor een vorm van bewustzijn over zichzelf en de rest van het universum. In dat bewustzijn onderscheidt de mens zich van andere dieren en de rest van het universum. Hij is daardoor het bewustzijn van het heelal en dat maakt de mens bijzonder waardevol. De voortzetting en ontwikkeling van dat bewustzijn (dat we als cultuur kunnen omschrijven en in dialectische tegenstelling staat tot natuur) moet onze primaire opdracht zijn. In functie daarvan moeten we het welzijn en dus de welvaart van zoveel mogelijk (en eigenlijk alle) mensen garanderen: elke mens heeft een bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van onze cultuur en dus ons collectief bewustzijn.

De mens is in essentie een kuddedier dat collectief leeft en afhankelijk is van onderlinge solidariteit. Alleen in die interactie tussen mensen, die solidariteit en het collectief liggen alle mogelijkheden om onszelf als soort en als individu te ontwikkelen. Doorheen de geschiedenis heeft de strijd om het overleven en het ontwikkelen van de materiële voorwaarden geleid tot een onevenwichtige evolutie waarbij op sommige momenten het collectief sneller ontwikkelde dan het individu (Sovjet Unie) en op andere mensen het individu sneller dan het colectief (VS). Zo'n onevenwicht leidt onherroepelijk tot problemen. We moeten dus zorgen voor een evenwichtige ontwikkeling van de mens als individu en als diersoort.

De economische ontwikkeling is een amorele ontwikeling, een opeenvolging van verschillende fases die de voorwaarden vormen voor de culturele en sociale ontwikkeling maar ook de emotionele ontwikkeling van elk mens. Momenteel is het kapitalisme de laatste fase in die eindeloze reeks, een fase die door de accumulatie van kapitaal heeft gezorgd voor de fenomenale ontwikkeling van productiemiddelen. Dat is bijzonder indrukwekkend en goed: het heeft de mens van bijzonder veel tijd voorzien die hij niet langer moet besteden aan louter overleven maar die hij kan besteden aan het leven zelf.
Maar zoals alles dat een begin kent, zal het ook een einde kennen. Het kapitalisme draagt de kern van haar einde in zich door de inherente tegenstellingen: een productie in functie van winst die geen rekening houdt met de beperkingen van het milieu, de impact erop en die niet vertrekt vanuit de maatschappelijke noodzaak maar de hebzucht van enkelen. De schaarse goederen en omstandigheden worden vandaag volledig aangewend in functie van de verrijking van een klein aantal mensen. Dat leidt tot conflicten en tot milieurampen en tot een gebrekkige ontwikkeling van zeer veel mensen hier en elders.

Om daaraan een einde te stellen kan de grote meerderheid van de planeet niet anders dan zich organiseren en de verhoudingen omdraaien. De grote meerderheid van de bewoners op deze planeet blijft in leven bij gratie van haar eigen arbeid. Dat is de arbeidersklasse. Aangezien zij in de meerderheid zijn, moeten hun belangen overwegen op die van anderen. Dat heet democratie. Zij zijn als enigen bij machte (door hun aantal) om veranderingen aan te brengen. In functie daarvan moeten ze zich organiseren in arbeiderspartijen, over de grenzen heen en de strijd aan gaan tegen de kleine minderheid die zich alles toeëigent. Dat is de klassenstrijd die al een goeie 150 jaar bezig is en stapsgewijs door de arbeidersklasse wordt gewonnen (met af en toe een terugval zoals van 1973 tot heden).

De arbeidersklasse moet de productie organiseren in fucntie van de behoeftebevrediging van de meerderheid op de planeet, rekening houdend met de beperkingen die die planeet inhoudt. Dat kan niet anders dan basisdemocratisch en sociaal zijn: produceren naar vermogen en consumeren naar behoefte volgens het motto: ni dieu, ni mâitre.