Overigens kan ik mij een "toestand" van bodemloze zinloosheid, leegte en cynisme, zoals onze goede vriend Kim doormaakt, zeer goed voorstellen. Jazeker kennelijk niet. Ze zal zo'n jongen dan ook nooit begrijpen, hoe hard ze ook op zoek gaat naar "antwoorden"...
Eerlijk gezegd valt het ook moeilijk onder woorden te brengen. Vandaar dat de meeste mensen in zo'n toestand zwijgen. Er valt niets meer te zeggen, niets meer onder woorden te brengen. De stemming is die van een nihilistische lethargie. Niets doet nog "iets": vasten doet geen honger krijgen, verdriet hebben doet niet meer huilen, moorden roept geen walging meer op.
Allemaal erg spookachtig. Ik wens het niemand toe.
|