Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Knipp
De overgang naar de psychiatrie maken 
Die is goed.
Klinkt een beetje als je plechtige communie komen doen.
Volgens mij klopt de beschrijving v Experiment vrij goed.
Van horen zeggen én van zelf zien.
Heb er twee broers zien in verdwijnen, ze kwamer er zotter uit dan ze erin waren gegaan.
En kon maar één ding concluderen : not me.
Psychose of geen psychose, daar zien ze me nooit.
Idem voor pillen.
Never ever.
Natuurlijk zullen er ook wel mensen zijn met positieve ervaringen.
Al was het maar die met net op tijd leeggepompte magen.
Of de omgeving die nu eindelijk es een nacht kan slapen,
nu hij of zij is opgenomen.
Ik heb helemaal niks tegen mensen die in die sector werken.
Maar geef gewoon toe dat de resultaten met bepaalde groepen quasi nihil zijn, dat het idd. verdacht veel lijkt op heropvoedingskampen, jaren kan duren en finaal nergens toe leidt. |
De resultaten van alle behandelingen zijn wat ze zijn:
30% verbetert, 30% stagneert, 30% verslechterd (maar het is geen sinecure om uit te maken of de therapie daar de oorzaak van is).
Voor medicijnen gelden trouwens dezelfde cijfers... Voor zowat �*lle medicijnen.
Doch denk ik dat u wel graag een antibiotica hier of pilletje daar neemt tegen de ziekte waarmee u kampt?
Anderzijds is het bij de werking van therapie (ik heb het over bonafide, evidence based therapie en niet over wat x of y die zich psyhotherapeut noemt tussen vier muren allemaal uitsteekt, want iedereen mag zich psychotherapeut noemen...) ongeveer hetzelfde als met lichamelijke ziekten:
hoe langer de stoornis of het probleem aansleept en hoe erger de gevolgen ervan zijn, of hoe erger de stoornis is, hoe moeilijker te behandelen uiteraard.
Het blijkt ook zo te zijn dat er vooral heel goede therapeuten zijn die heel veel cliënten kunnen helpen, en slechte therapeuten die heel weinig cliënten daadwerkelijk helpen.
Het is dan ook vaak zo dat cliënten gemiddeld vier therapeuten moeten zien voordat ze 'een goede' vinden. Lees: iemand die qua persoonlijkheid en stijl met zijn behoeftes overeenstemt. Want ieder mens, zowel psycholoog als cliënt, heeft een specifiek karakter en neemt dat bewust of onbewust mee in de therapiekamer. Dit moet sowieso wel klikken, anders zijn de kansen op een goede outcome veel kleiner.
Sommige patiënten hebben medicijnen nodig om weer geactiveerd te worden en het ergste achter zich te laten. De bedoeling is meestal dat deze zo snel mogelijk worden afgebouwd.
Mensen met psychosen (of andere zware stoornissen) moeten natuurlijk hun hele leven medicijnen blijven nemen.
Maar het beeld dat u hier ophangt klopt globaal genomen niet. Er zijn heel veel cliënten die baat hebben bij therapie, zelfs al gaat het om zwaardere stoornissen.
Los daarvan betreur ik uw negatieve ervaringen... (net als in een ziekenhuis moet je ook geluk hebben bij welke dokter je terechtkomt, en het geluk hebben dat deze man hier al ervaringen mee heeft en je stoornis niet te zwaar is vrees ik)... Ik hoop het beste voor je broers.