Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door T'serclaes
Ik heb dit texst al 2 maal op dit forum gebruikt maar dit is heel belangrijk op de Brusselse mentaliteit beter te begrijpen :
Een andere opmerkelijke vaststelling is dat er een onderscheid dient gemaakt te worden tussen de perceptie van het Nederlands en het Vlaams bij de Brusselaars. Het Nederlands wordt vooral met positieve elementen geassocieerd, het Vlaams daarentegen eerder met extremisme. Rudi Janssens: “Als we de verschuivingen tussen beide peilingen bekijken, springen twee dingen toch wel in het oog: de snelheid waarmee taalverschuivingsprocessen zich op sommige domeinen voltrekken, hetgeen een blik in de toekomst erg speculatief maakt, en het duidelijke onderscheid dat wordt gemaakt tussen het Nederlands als taal, die algemeen als positief wordt gewaardeerd, en het label 'Vlaams' dat veelal weerstand oproept. http://www.briobrussel.be/ned/webpag...=188&MenuId=7; http://www.briobrussel.be/assets/and...hema%27s_7.pdf |
Waarom noem je dat een "Brusselse mentaliteit"? Ik noem dat eerder een "Belgische" mentaliteit. Die angst en paranoia tegenover alles wat met Vlaams regionalisme te maken heeft zie je ook onder andere in Wallonië. Niet te verwonderen want de meeste Waalse burgers volgen juist dezelfde Franstalige media als de Franstalige Brusselaars. En die Franstalige media brengen veelvuldig een negatieve berichtgeving over alles wat "Vlaams" is.
Maar die negatieve ingesteldheid zie je niet alleen in Franstalig Brussel of in Wallonië maar ook (in mindere mate weliswaar) in Vlaanderen. Meer bepaald bij Vlamingen die sterk "Belgicistisch" zijn. Want die zijn er ook en niet een klein beetje ( een bekend voorbeeld is bv. Tom Lanoye). Zij lezen nochtans niet persé de Franstalige media. Maar ook in de Vlaamse media heb je verschillende journalisten die het niet zo op hebben met het Vlaams regionalisme. Ik denk dan bijv. aan een Hugo Camps in "De Morgen" of Mia Doornaerts (die door Koning Albert II de titel van barones heeft gekregen) in "De Standaard".
Het Vlaams regionalisme wordt dus in meer of mindere mate als een bedreiging beschouwd voor het bestaand Belgisch model zowel in Vlaanderen, Wallonië en Brussel. Daarom beschouw ik die paranoia tegenover alles wat "Vlaams " is eerder als een Belgische ziekte in plaats van een Brusselse.
Mijn Waalse kameraden klagen ook over de negatieve berichtgeving wat betreft het Waals regionalisme in de Franstalige pers. Dat verbaast mij niet want ook het Waals regionalisme wordt door het unitaire België als een bedreiging gezien. De verschillende regionalistische stromingen in België hebben over de taalgrenzen heen iets belangrijks dat gemeenschappelijk is : de wil om te hervormen. En die regionalistische wil om te hervormen wordt door een behoudsgezind België als een bedreiging aanzien.
Nederlands leren wordt daarentegen in Franstalig België en Wallonie niet persé als een automatische bedreiging van de "Belgische eenheid" beschouwd en krijgt dus minder die negatieve associatie. Maar dat wil niet zeggen dat Nederlands er populair is. In Wallonië kiest de helft van de Waalse leerlingen voor het Engels als tweede taal. En de gemiddelde Brusselaar kent tegenwoordig ook beter Engels dan Nederlands. De nieuwe Miss België heeft school gelopen in het Franstalig Brussels onderwijs (in Molenbeek) maar kent geen Nederlands. Op zichzelf misschien anekdotisch maar de vorige Miss België (uit Wallonië die keer) kende ook al geen Nederlands. Dat is niet de schuld van die meisjes maar het zegt wel iets over de relatie die België heeft met de taal van de meerderheid van de bevolking.
Website van de week :
Taalrespect (met onlangs vernieuwde grafiek).