De vraag is eigenlijk wat het karakter is van die mensenrechten. Dat van democratische beslissingen is duidelijk: ze drukken de volkswil van dat moment uit en vormen een soort consensus (een soort, want absoluut is het niet) over hoe de maatschappij er uit moet zien.
De rechten van de mens zijn eigenlijk nu op internationaal niveau wat men vroeger toedichtte aan de nationale grondwetten: een onvergankelijk document dat de solide basis vormde van de staat. Voor de mensen van eind 18e eeuw, begin 19e eeuw was de idee van een levende grondwet waanzin, die was untouchable.
Nu meer en meer de democratische beslissing untouchable begint te worden, komen we in conflict met die andere onkreukbare waarheid. Dat ze mooi parallel kunnen lopen is duidelijk mits mensenrechten democratisch gewenst zijn. Is dit niet zo, zoals in Amerika, dan hebben we een probleempje.
Het zal afwachten zijn welk paradigma het dan zal winnen...
__________________
Ik distantieer me van al wat ik vroeger heb geschreven
|