Politics.be - Los bericht bekijken - Op welke sociale uitkeringen zou er kunnen worden bespaard ?

de Vexille · 5 april 2004, 16:12

Als het over sociale zekerheid gaat, dan hoor ik vooral spreken in termen van "rechten" en veel minder in termen van "verantwoordelijkheden".

Kijk, ik ben zo één van die zotten (blijkbaar) die zich niet onverdeeld gelukkig voelt wanneer ie merkt dat de gemeenschap serieus bijlegt in de kosten voor medische verzorging. Ik ben blij dat ik niet een financiële uppercut geslagen word telkens ik medicijnen (hoge bloeddruk) ga halen, maar ik vind het nog altijd veel geld dat de gemeenschap me hier toestopt. In m'n hele leven heb ik er altijd naar gestreefd om zo min mogelijk ten laste te komen van de gemeenschap; heb nooit een dag gestempeld (ok, daar heb je wat geluk voor nodig) en het zou mij heel veel moeite kosten om ooit bvb. een OCMW-dienst binnen te stappen. Noem het een soort schroom...

Anderzijds zie ik dan talloze mensen die er hun hand niet voor omdraaien om het systeem tot de laatste druppel te "melken". Want de solidariteit is heel anoniem, "we doen daar toch niemand in het bijzonder kwaad mee, he?" hoor ik velen al denken. En toch is het belangrijk dat we "rechten" gaan koppelen aan "verantwoordelijkheden" en dat we dat ook duidelijk inpeperen. Basisverantwoordelijkheid is dat je altijd te goeder trouw zoveel mogelijk moet proberen om risico's en schade te beperken. Da's een principe uit het burgerlijk recht, maar m.i. hier ook onmiddellijk toepasbaar. Concreet komt het neer op bvb.:

* alles in het werk stellen om uit de werkloosheid te raken (opleidingen, interimjobs, intensief solliciteren,...) hierop zou heel streng moeten toegezien worden; vandaag is dat een lachertje...
* alles in het werk stellen om zo gezond mogelijk door het leven te gaan; het individu zou zelf een groter deel van de kosten voor medische verzorging / arbeidsongeschiktheid indien die kosten te wijten zijn aan een manifest ongezonde levensstijl (roken, ...)

En als we dit principe nu eens consequent in de ganse SZ zouden toepassen, dan zou de communautaire problematiek nog niet eens zo zwaar doorwegen. Het ware probleem zit hem m.i. in een grondig mentaliteitsverschil ten noorden, resp. ten zuiden van de taalgrens. En dan is die vraag naar splitsing zeker niet onbegrijpelijk.

5 april 2004, 16:12	#31
de Vexille Parlementsvoorzitter Geregistreerd: 23 februari 2004 Berichten: 2.430	Als het over sociale zekerheid gaat, dan hoor ik vooral spreken in termen van "rechten" en veel minder in termen van "verantwoordelijkheden". Kijk, ik ben zo één van die zotten (blijkbaar) die zich niet onverdeeld gelukkig voelt wanneer ie merkt dat de gemeenschap serieus bijlegt in de kosten voor medische verzorging. Ik ben blij dat ik niet een financiële uppercut geslagen word telkens ik medicijnen (hoge bloeddruk) ga halen, maar ik vind het nog altijd veel geld dat de gemeenschap me hier toestopt. In m'n hele leven heb ik er altijd naar gestreefd om zo min mogelijk ten laste te komen van de gemeenschap; heb nooit een dag gestempeld (ok, daar heb je wat geluk voor nodig) en het zou mij heel veel moeite kosten om ooit bvb. een OCMW-dienst binnen te stappen. Noem het een soort schroom... Anderzijds zie ik dan talloze mensen die er hun hand niet voor omdraaien om het systeem tot de laatste druppel te "melken". Want de solidariteit is heel anoniem, "we doen daar toch niemand in het bijzonder kwaad mee, he?" hoor ik velen al denken. En toch is het belangrijk dat we "rechten" gaan koppelen aan "verantwoordelijkheden" en dat we dat ook duidelijk inpeperen. Basisverantwoordelijkheid is dat je altijd te goeder trouw zoveel mogelijk moet proberen om risico's en schade te beperken. Da's een principe uit het burgerlijk recht, maar m.i. hier ook onmiddellijk toepasbaar. Concreet komt het neer op bvb.: * alles in het werk stellen om uit de werkloosheid te raken (opleidingen, interimjobs, intensief solliciteren,...) hierop zou heel streng moeten toegezien worden; vandaag is dat een lachertje... * alles in het werk stellen om zo gezond mogelijk door het leven te gaan; het individu zou zelf een groter deel van de kosten voor medische verzorging / arbeidsongeschiktheid indien die kosten te wijten zijn aan een manifest ongezonde levensstijl (roken, ...) En als we dit principe nu eens consequent in de ganse SZ zouden toepassen, dan zou de communautaire problematiek nog niet eens zo zwaar doorwegen. Het ware probleem zit hem m.i. in een grondig mentaliteitsverschil ten noorden, resp. ten zuiden van de taalgrens. En dan is die vraag naar splitsing zeker niet onbegrijpelijk. __________________ [font=Trebuchet MS]Et in Arcadia ego[/font]