[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door 420yeahbaby

Lantjes, eens je uw kind vasthoudt en ze kijkt u in de ogen en ze kijkt zo met verliefde kijkers naar u, en het besef dringt door dat je papa bent geworden... die moment is heilig man.
Ik zou ze NOOIT meer kunnen missen, ik dank God elke dag om deze ervaring mogelijk te maken. Een kind is het heiligste dat er is, dat is een full continu job dat je echt met plezier doet.
Ze krijgt nu haar eerste tandjes, en geloof me, ik kan al is grommen in mijn eigen en beetje gek worden. Maar eens ge die dan troost en ze valt in slaap op uwen arm, ja ge zijt gewoonweg verkocht. Dat is het mooiste dat er bestaat, een huilend kindje troosten. Ik vind dat toch. Ze is mijn alles en ze zal altijd mijn steun/liefde/genegenheid/support/trots/... ONVOORWAARDELIJK krijgen.
Al mag ze mij uitscheiten voor het rot van het straat, ik zal niet kwaad blijven. Ik zal haar steeds keer op keer met open armen verwelkomen.

Inderdaad Artisjok, je kan ze niet constant beschermen, maar toch ga ik proberen vanop afstand altijd toe te kijken. Natuurlijk moet ze ook haar eigen weg vinden en haar mannetje leren staan. Maar verdekke, de vriendjes zullen gene gemakkelijke schoonpa aan mij hebben, dat weet ik nu al. Kruisverhoor allom als ze op bezoek komen, maar eens die in goede gratie valt en mijn vertrouwen wint zal hem wel een toffe schoonpa aan mij hebben. Maar ze moeten zich absoluut eerst bewijzen en niet flikflooien voor mijne neus.

Ons ma zei altijd: wacht maar tot je zelf kids hebt... en nu begrijp ik het.
Als we van huis zijn en de babysit zit er, ja die weet al vooraf dat ik minstens drie maal bel om te vragen of alles goed gaat.
Zo ben ik, overbezorgd... Maar beter te bezorgd dan te roekeloos denk ik zo.
Ik kan snel uitvliegen als het om mijn dochter gaat en ik sta snel op mijn strepen als iets niet gaat zoals het moet. Hygiëne is een ABSOLUTE VEREISTE voor ge fruitpapke of groentenpapke moogt maken. En der was zo ene die krabte eerst is goe aan zijn ballen en wou over haar kaakske wrijven, ja die zen hand heb ik toch bruut weggetrokken en gemeld: wast mor eest oew handen .

Ik ben streng, maar rechtvaardig. En later zal ze dat ook doorhebben, maar gelijk het er nu uitziet... draait ze mij zo rond haar vingerke met haar mooie blauwe kijkers. Ik hoop dat ze die kleur ogen gaat blijven behouden.

Maar allez, kga erover stoppen voor ik heel dat venster vollul... waar het hart van vol is....

ga je ze ook haar eigen fouten laten maken of ga je iedere keer proberen ingrijpen?