[Hallebarde]

Oorspronkelijk geplaatst door Everytime

Bedankt voor uw antwoord! Nee, ik woon niet in Vlaanderen maar in Brussel. Als ik sommige posten van andere personen hier op het forum lees, heb ik onmiddellijk de neiging zo te reageren zelfs als ik duidelijk weet dat ik overdrijf. De realiteit is meer dat ik me geen vragen meer over België stel. Franstaligen en Vlamingen hebben bijna niets meer gemeens en ik merk elke dag op het werk dat een "muur" is aan het zich creeren tussen de twee gemeenschappen. Zelfs mijn vader die nog België vorig jaar verdedigde, heeft nu de handdoek in de ring geworpen : "S'il faut se séparer, on se séparera. Nous n'avons pas besoin des Flamands". Ik kan het u verzekeren, dat zoiets uit de mond van mijn vader komt zegt alles, wat mij betreft.

Ik weet niet of België zal splitsen, niemand kan zeggen wat er in de toekomst zal gebeuren. Maar wat een feit is, is dat ik meer en meer België verwerp. Ik kom hier helemaal niet met slogans als "Belgique crève" of dergelijken. Maar als ik, inwoner van Franstalig België, meer naar de Franse TV kijk dan naar mijn eigen zenders; als ik dan meer over Frankrijk weet dan over België weet, als onze dagbladen ("Télé-Moustique", enz...) toch heel veel op Frankrijk gericht zijn, vraag ik me toch af of ik nog in België leef. Ja, officieel leef ik nog in België maar in de realiteit leef ik al meer met Frankrijk dan met België.

Dat Franstalige Belgen en Vlamingen bijna niets meer gemeen hebben, is ook mijn mening, en die van veel anderen, trouwens.

Nu ja, de realiteit gebiedt ons van vast te stellen dat ze nog altijd de staatkundige constructie “België” gemeen hebben.

De vraag daarbij is, of die staatkundige constructie, zoals ze nu bestaat, nog zin heeft, voor zover ze ooit al zin zou gehad hebben.

Over dat gegeven gaat het, zoals u weet, erg dikwijls op dit en andere forums. De enen vinden dat België moet blijven bestaan ; anderen zijn er van overtuigd dat een opdeling in onafhankelijke staten voor eenieder beter en zinniger zou zijn.

De discussie desbetreffend is dus wel degelijk aan de gang, en dat vind ik op zich een goede zaak, al moet ik met enige spijt vaststellen dat één en ander klaarblijkelijk al te dikwijls met wederzijdse verwijten en beledigingen gepaard moet gaan. Ik ben van oordeel dat dergelijke gedachtenwisseling wel degelijk op een volwassen niveau kan gevoerd worden, in ieders voordeel.

Met enkel one-liners kan dat evenwel niet. Het feit dat u, lezer, al tot deze zin geraakt bent, bewijst dat u voldoende geduld en openheid van geest hebt om te willen vernemen wat “anderen” denken. U bent een uitzondering ; de meesten doen de moeite niet van posts te lezen die langer zijn dan een tweetal zinnen. Oppervlakkigheid alom dus (a sign of the times !), en het resultaat is er dan ook naar.

Voor wat uw persoonlijke gevoelsverbondenheid met Frankrijk betreft, Everytime, geloof ik, als ik mij niet vergis, dat wij het daar op dit forum als eens eerder over gehad hebben.

Dat u “meer met Frankrijk leeft dan met België”, onderandere via TV en andere media, wil ik graag aannemen, maar dat kunt u vanzelfsprekend de Vlamingen niet verwijten.

Méér Frankrijk naar u toe brengen dan nu het geval is o.a. via die media, lijkt mij niet mogelijk. U leeft en woont immers in een ander land.
Als u meer Frankrijk wilt, zult u zich derhalve zelf moeten verplaatsen naar…Frankrijk.

Ik zei het voorheen reeds : als wonen en leven in Frankrijk uw leven duidelijk gelukkiger zou maken (en dat kan ik mij goed inbeelden), wat houdt u dan tegen ?

Uw antwoord was toen iets in de zin van “ja, u hebt makkelijk praten, maar men verlaat niet zomaar zijn land, zijn familie, zijn woning en zijn job”.

Ik kan slechts herhalen : over de woning en de job kunnen we kort zijn : u zult in Frankrijk net zo goed een woning vinden, en als u goed uitkijkt, aan prijzen die vér onder die van Brussel liggen. En een job vinden is hier ook verre van onmogelijk, hoor. Ik heb geen idee welk uw vakgebied is, maar er is geen reden om aan te nemen dat u dit in Frankrijk minder jobkans, werkzekerheid en inkomen zou bieden dan in België. Bovendien is het feit dat u meertalig bent hier zo mogelijk een nog groter voordeel dan in België.

Land en familie verlaten kan gevoelsmatig inderdaad wat moeilijker liggen, al denk ik dat u met dat “land verlaten” op zich niet zoveel moeite zou hebben. In elk geval, in het leven moeten nu eenmaal keuzes gemaakt worden wil men het geluk nastreven.
Maar laat mij toch dit zeggen : het enkel feit dat u vijfhonderd tot duizend kilometer zuidelijker woont en leeft dan uw land van oorsprong of uw familie, betekent niet dat uw land of familie plots niet meer bestaan of bereikbaar zijn, nietwaar.

Wegens mijn eigen parcours personnel heb ik inderdaad misschien wat makkelijk praten, al was het onderandere maar omdat het in mijn familie al generaties lang volkomen gebruikelijk is dat wij duizenden kilometers, ja zelfs oceanen ver van elkaar wonen en leven. Niettemin is het een erg hechte familie : een beetje fiets-, vaar- of vliegafstand ertussen verandert daar niets aan, en al zéker niet met de huidige communicatiemogelijkheden.

Kortom, eenieder kan en mag, naargelang zijn/haar eigen familiale toestand, zijn/haar wensen en verlangens, en naar best vermogen, de weloverwogen keuze maken om de beslotenheid van zijn/haar eigen leefwereld te overstijgen, en “elders” een gelukkig leven op te bouwen.

Het uiteindelijk doen houdt keuzes in, uiteraard.

Het niet doen, kan men geen anderen verwijten, en al zeker geen gans volk, dat u geenszins belet van die vrijheid te nemen.