Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door DSC
Daar heel wat sociaal-democraten vaak meer neigen naar ethisch-cultureel links-liberalisme, waarbij de sociaal-economisch liberale marktconsensus stilzwijgend wordt geaccepteerd en soms 'verzacht', is er denk ik ook in Europa nood aan een 'neocommunitaristische stroming', die economisch sociaal is, rechten én plichten t.o.v. de gemeenschap benadrukt (waarbij er wordt geaccepteerd dat gemeenschappen subjectief geconstrueerde en in de tijd veranderlijke micro-realiteiten zijn), een duurzaam beleid t.o.v. de volgende generaties nastreeft, de sociale banden tussen mensen in hun omgeving wil versterken, het onveiligheidsgevoel wil reduceren, sociale en syndicale organisaties mee wil globaliseren ipv afbreken of (de fout die veel reactionnare sossen maken) hen willen 'behouden' op de manier zoals het nu is, immigraties op menswaardige wijze wil reguleren op een manier die gericht is op maximale integratie in de sociale cohesie op het micro-niveau (dus niet door hen te benaderen als paria's, noch met een mentaliteit van 'doe maar op' of 'als ze zich maar aan de wet houden, ist goed' of a.d.h.v. economische criteria als 'ze moeten hier werk hebben' zoals bij Open VLD of LDD, noch op basis van willekeur) én die zowel internationale solidariteit als bestuurlijke subsidiariteit promoot, waarbij markt, overheid en gemeenschap elkaar controleren.
Een dergelijke beweging moet natuurlijk wel democratisch zijn en de individuele mensenrechten respecteren.
|
Niet dat ik het oneens ben met je globale schets, maar het is imho geen schets van communitarisme. Communitarisme is aan de ene kant veel beperkter in dat het vooral iets zegt over de dynamiek van groepen in een samenleving en niet over de maatschappelijke inrichting als geheel, en anderzijds is het breder omdat zowel liberalen, christen-democraten als sociaal-democraten zich herkennen in bepaalde punten van het communitarisme. Wat je beschrijft lijkt me meer sociaal-liberalisme.