[cuboidz]

Ik heb onlangs een verhaal gehoord over perverse praktijken in immokantoren, waarbij gevraagd wordt naar de loonbrief van de potentiële huurders, en vervolgens geselecteerd wordt op basis van het loon. Om zichzelf te verdedigen, gebruiken ze het excuus, dat ze toch moeten controleren of de kanditaten solvabel zijn, opdat de arme verhuurder niet te maken krijgt met wanbetalers. Maar dan zou een eenvoudige verklaring van solvabiliteit van de bank volstaan, en dat is dus niet het geval.

Dit heeft mijns inziens ernstige implicaties. Iemand die perfect in staat is om de huur te betalen, en voor de rest ook in de smaak valt bij de verhuurder, kan toch geweigerd worden, vanuit een louter economische logica. Hoe hoger het loon, hoe minder kans dat de huurder in financiële moeilijkheden komt, dus hoe meer hij relatief gezien opbrengt. Deze praktijken zijn een kwestie van onpersoonlijke winstmaximalisatie. De ene huurder brengt meer op dan de andere, dus de keuze is snel gemaakt.

Het resultaat is dat mensen met een laag of gemiddeld loon het zullen moeten doen met de afdankertjes, de woningen die de veelverdieners afgewezen hebben. En dat terwijl die woningen niet buiten hun prijsklasse vallen! Stel: ze vinden hun droomhuis, en dienen hun loonbrief in - als die wat laag uitvalt, zal de immo liever wachten op andere kandidaten die zich nog mogelijk kunnen aandienen, in plaats van het contract al te tekenen. Enkel wanneer echt niemand anders geïnteresseerd is, krijgt de man met bescheiden inkomen huisvesting.