Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Nr.10
Zie: Artikel
Blijkt uit het tuchtdossier bij het hof van Beroep.
Het zou gaan om de verklaringen die CD&V-apparatsjik Jan De Groof heeft afgelegd.
Op meineed staat drie jaar celstraf.
De commissie kan dus waarschijnlijk niet anders dan nu ook
de drie raadsheren zelf ondervragen. |
Wat een kinderlijk doorzichtige politieke manipulatie !
Bartje Tommelein die in paniek slaat om een
brief, en de commissieleden van de meerderheidspartijen die dan maar meteen de boeken willen sluiten….
Van wie die fameuze brief ook moge wezen, en over wie hij ook moge gaan : het is juridisch
onmogelijk dat men nu, zonder uitgebreid onderzoek, kan en mag stellen dat er
meineed zou gepleegd zijn.
Het is best mogelijk dat een verklaring (uit één mond, dus van één persoon) afgelegd in het kader van het tuchtonderzoek, niet overeenstemt met de getuigenis van diezelfde persoon, afgelegd in het kader van het onderzoek der parlementaire onderzoekscommissie, maar dat betekent geenszins dat er
meineed gepleegd werd.
Immers, zelfs als eenzelfde persoon twee tegengestelde verklaringen zou afgelegd hebben, zou er, gelet op het feit dat verklaringen in het raam van het tuchtonderzoek
NIET onder ede worden afgelegd, slechts een vermoeden van meineed kunnen zijn indien men aantoont dat bedoelde persoon
niet de waarheid heeft gesproken bij zijn/haar getuigenis voor de parlementaire onderzoekscommissie, waar getuigen
WEL onder ede worden gehoord. Je kan uiteraard slechts meineed plegen als je
onder ede met kwaadwillig opzet een onware verklaring aflegt.
Welnu, wie kan zonder uitgebreid onderzoek nu reeds stellen dat de ene voorgehouden niet waarheidsgetrouwe verklaring deze was die werd afgelegd voor de onderzoekscommissie en derhalve
niet deze in het kader van het tuchtonderzoek ?
Niemand, natuurlijk. Er kan dan ook op dit ogenblik juridisch geen sprake zijn van
meineed, en het kan niet anders of minstens de juristen binnen de parlementaire commissie weten dat zeer goed. Bartje Tommelein is geen jurist, dus vandaar zijn paniek, ongetwijfeld.
Kortom, het volstaat voor de parlementaire onderzoekscommissie om eenvoudigweg de ontvangst van bedoelde brief te acteren als zijnde
irrelevant voor haar onderzoek, en daarmee is voor wat die brief betreft de kous af.
Mocht de parlementaire onderzoekscommissie evenwel vinden dat de brief wel degelijk relevant is voor haar onderzoek (ik zou niet weten waarom, maar goed), dan kan zij de nodig geachte onderzoeksdaden stellen (bevel tot huiszoeking incluis) om precies te weten wat die ene persoon heeft verklaard in het raam van het tuchtonderzoek, etc... Het zou mij héél erg verbazen dat men het zo ver drijft.
Wil de commissie geen enkel juridisch risico (nou ja…) nemen, dan kan zij desgewenst zelfs de getuigenis van die ene persoon als nietig beschouwen, en er geen rekening mee houden bij haar beraadslaging. Mogelijkheden genoeg, dus.
Geen
enkele reden tot paniek of welkdanig uitstel : juridisch een fluitje van een cent, dit zwaar opgeblazen briefgeval.