De vijf zuilen van de islam zou ik nu niet bepaald gewelddadig noemen. Meer zelfs, ik zie veel gelijkenissen met het christendom. Zakat, de verplichte aalmoes, is heel wat groter dan wat velen hier verstaan onder christelijke naastenliefde.
Christus was nu eenmaal een lammetje, -geplaatst in een veel minder vredige tijd- waar je moeilijk de misbruiken van later mee kan rijmen. Niettemin, die misbruiken waren, en zijn, minstens even wijd verspreid binnen het christendom als binnen de islam.
Mijn voornaamste bezwaar bij de veroordeling van de islam, is dat veel geweld op zich weinig met geloof te maken heeft, noch met islam, noch met een ander geloof. Dat er misbruik van gemaakt wordt, daar kan dat geloof zelf vaak weinig aan doen.
De voordurende link van geweld met islam, en van vrede met christendom, is kortzichtig, en zonder enige nuance.
Of om het met een zeer christelijke zegswijze te zeggen: wat klaag je over de splinter in het oog van een ander, als je zelf een balk in je oog hebt? Je hebt pas het recht, om te protesteren, als je je eigen problemen erkent, en er iets aan probeert te doen. Wat ik onze VB-vrienden nog niet meteen zie doen...
