Eén. Schilder de verkeerspalen opnieuw rood-wit.
Nee. Want zwart-geel is de internationale kleur die gebruikt wordt voor veel signalisaties in het verkeer wereldwijd. Als ik met mijn auto in de parking van de Delhaize in Brussel binnenrijd is ook daar de signalisatie zwart-geel. Het zou van 'common sense' getuigen dat Brussel én Wallonië ook hun verkeerspalen in zwart-geel te schilderen.
Twee. Benoem de burgemeesters in de Brusselse rand. U weet net zo goed als ik dat, eens in functie, de imago-ambtenaar hierover veel vragen gaat krijgen. Wel, het is niet uit te leggen dat Marino Keulen het prima vindt als Vlaamse B-H-V-burgemeesters verkiezing na verkiezing hun functie misbruiken voor politieke actie, maar witheet van woede reageert als drie Franstalige burgemeesters iets gelijkaardigs doen.
Deze redenering klopt niet. De 3 FDF-MR burgemeesters zijn ingegaan tegen de Vlaamse regelwetgeving dus is het aan Marino Keulen, de Vlaamse Minister van Binnenlandse Zaken, om in te grijpen. De Vlaamse B-H-V burgemeesters daarentegen gaan niet in tegen de Vlaamse regelwetgeving en protesteren tegen het feit dat de Belgische regering nog altijd niet het bindend advies van het Arbitragehof heeft opgevolgd aangaande de kieskring BHV. Het is dus niet aan de Vlaamse Minister van Binnenlandse Zaken om hier sancties te treffen maar indien nodig aan de federale overheid. Alleen is die zelf in fout want ze treedt het bindend advies van het Arbitragehof met voeten.
Drie. Doe al die bordjes 'hier spreken we alleen Nederlands' weg uit de gemeentehuizen in de Brusselse rand.
Mee akkoord. In de plaats moet een geïntegreerd taalbeleidsplan komen geïnspireerd op het taalbeleidsplan van de Franstalige provincie Quebec in Canada. En de immigratie moet volledig geregionaliseerd worden zodat Vlaanderen zelf de immigratie en taalbeleid beter kan overeenstemmen. Weeral zoals in Quebec.
Vier. Schaf alle reglementen af die het recht op goedkope bouwgronden en sociale woningen koppelen aan taal. Behalve geweldig onrechtvaardig zijn ze vooral nefast voor ons imago.
Neen. Optimale integratie in het Nederlandstalig gebied van nieuwkomers moet een uitgangspunt worden van het beleid. Dat is trouwens een internationale trend. Het gebeurt in Québec en meer en meer in verschillende Europese landen waaronder Duitsland, Frankrijk en Denemarken.
Vijf. Schaf de jobkorting af. Wie is dat, de hardwerkende Vlaming? Vlamingen die ervoor kiezen om in de hoofdstad van Vlaanderen te gaan wonen - en zo minder pendelen, minder ruimte opeisen en meer maatschappelijke lasten dragen - die zijn dat niet? Wat zijn wij dan wel?
Neen. Het probleem dat de Brusselse Vlamingen deze premie niet kunnen ontvangen kan opgelost worden met het activeren van een vrije subnationaliteit in het Brussels Gewest.
Zes. Verander van logo. De jongste polls doen ons dat wel eens vergeten, maar de grootste fractie in het Vlaams Parlement is nog altijd die extreem-rechtse met een kwart van de zetels. De buitenwereld maakt zich daar zorgen over en ik begrijp dat mijn taak erin zal bestaan de rest van de wereld uit te leggen dat "niet alle Vlamingen zo zijn".
Neen. Het probleem van extreem-rechts dat zoals in de jaren 30 in één of andere vorm terug voet krijgt in de politiek is een Europees probleem. Geen specifiek Vlaams probleem.
Zeven. Verander van naam. Zoals u weet, heeft Karel De Gucht altijd gelijk, alleen te vroeg. Flanders is de buurman van Homer uit de Simpsons. De Vlaamse regering is rijk, akkoord, maar als merknaam mondiaal gaan rivaliseren met de Simpsons? Ik denk dat het verstandiger is om daar gewoon niet aan te beginnen.
Veranderen van naam? Neen. Zoals Catalonië, Schotland, Baskenland, Wallonië, ... moeten we ons emanciperen en onze eigen regio op de internationale kaart zetten zonder ons te schuilen achter de rug van papa of onder de rokken van mama. Op halflange tot lange termijn zal de investering in de eigen naambekendheid zijn investering meer dan dubbel waard blijken te zijn. We moeten daarover de nodige zelfzekerheid aan de dag durven leggen.
