http://www.standaard.be/Artikel/Deta...kelId=40283O3G
Citaat:
|
Meneer, kan u me helpen? Ik wil sterven.' Amelie Van Esbeen (93) vraagt het aan iedereen die haar kamer binnenkomt. Omdat niemand haar euthanasiewens wil inwilligen, is ze sinds vorige week in hongerstaking
|
.
Kan euthanasie ook voor iemand die 'levensmoe' is?
Amelie Van Esbeen heeft lichamelijke klachten maar niet van die aard dat ze vallen onder die categorie 'ondraaglijke fysiek lijden'. Toch wil ze haar leven eindigen, want ze is 'moe, versleten' en kan niet meer die dingen doen die ze voorheen deed, na een lelijke val. 'Ik lig hier alleen maar'.
Is het niet aan de samenleving om in zulke gevallen te zorgen voor adequate opvang, zodoende die categorie van mensen nog enige zin in het leven te geven? Begeleiding, aangepast aan de fysieke toestand...
Of breiden we de euthanasiewetgeving uit en maken we ook 'levensmoeheid' tot een criterium? Waar ligt de grens? Is euthanasie het antwoord van onze huidige samenleving op zulke situaties? Vroeger werden zulke mensen toch niet op de mestvaalt gegooid?
PS: heb even gekeken naar Terzake. Veel zinnigs komt er uit het nageslacht De Gucht niet...