Ik kan mij ook ergeren aan clichees die bovendien niet juist blijken te zijn, zeker als ze verteld worden door o.m. leerkrachten, die toch geacht worden correcte informatie aan de leerlingen door te spelen. Neem nu de vrouw aan de haard, waar het Vlaams Blok zo'n voorstander van zou zijn. Waar komt die onzin vandaan ? Heel eenvoudig. Op ons gezinscongres van 1991 stelde wij de invoering voor van het opvoedersloon voor de thuiswerkende ouder (niet noodzakelijk vrouw). Concreet : man en vrouw gaan buitenshuis werken. Eén van de ouders zou graag één of twee jaar zorgen voor de opvoeding van de kinderen, maar het is financiëel onmogelijk een inkomen te verliezen. Om dat verlies te compenseren stelt het Vlaams Blok dat opvoerdersloon voor. Men heeft dus financieel de vrije keuze om met zijn twee buitenshuis te werken of één van beide ouders zich met het gezin te laten bezig houden. Meer was dat niet. En toch kregen we heel weldenkend Vlaanderen over ons heen : "de vrouw terug aan de haard" was maar één leugenachtige voorstelling van zaken. Wat zien we vandaag ? Vandaag zien we dat de overheid, in het kader van de "kwaliteit van het leven" alle vormen van loopbaanonderbreking (nu tijdskrediet genoemd) heeft uitgebreid, bijvoorbeeld "om zich gedurende een tijdje bezig te houden met het gezin". Net dezelfde filosofie dus als bij ons voorstel ivm het opvoedersloon! Ons voorstel, leugenachtig voorgesteld, werd afgedaan als conservatief en oubollig, dezelfde maatregelen worden nu voorgesteld als progressief en vernieuwend.
We hebben de brochure "Tien vooroordelen over het Vlaams Blok" nog altijd in stock. Je kan die grust bestellen op ons secretariaat, net zoals een copie van onze standpunten, congresbesluiten, verkiezingsprogramma's enz...
Wat de grensarbeid met Nederland betreft. In het verleden hebben vooral onze Limburgse parlementsleden aangedrongen op een regeling met Nederland inzake fiscaliteit en sociale zekerheid. Er is al vooruitgang geboekt, maar Nederland moet natuurlijk ook meewillen.
|