Michiel van Hasselt spreekt in het interview (zie filmpje hierboven) over arbeidsfundamentalisme. In dat door stilaan iedereen eigen gemaakte denken, is alles toegelaten om iemand aan het werk te zetten. En als het kon, men zou de studenten, de zieken, de mindervaliden, de gepensioneerden ook aan het werk willen krijgen. In dit denken zegt men ook dat "Werken gezond is" en vindt men allerlei argumenten om dat te staven. Desnoods financieert men vlug een studietje om het te bevestigen.
Maar ooit, niet eens zo lang geleden, dachten de mensen helemaal anders over arbeid, als een noodzakelijk maar te vermijden kwaad.
Het arbeidsfundamentalisme is uitgevonden door de grote winstmakers. Als ze niet meer over echte slaven kunnen beschikken, dienen ze het denken van de mensen zo te kneden dat ze zich toch als gewillige slaven zouden gaan gedragen. De kortste weg om dat te bereiken is het dreigement dat ze alles afpakken, alle middelen om te overleven, als je niet werkt. Ook hier weer is angst de stok achter de deur.
Met een onvoorwaardelijk en leefbaar basisinkomen neem je de winstmakers hun dreigmiddel af en verplicht je hen om jobs aantrekkelijk te maken, goed te verlonen, enz...
Ik raad iedereen aan zich in dit onderwerp te verdiepen en zich los te breken uit het hangbare en stereotype denken om zo niet in clichées te vervallen, maar effektief de pro's en contra's zelf te toetsen
|