[cdekeule]

Oorspronkelijk geplaatst door boerenverstand

Dus als ik u goed begrijp moet de overheid een uiterst stringent/restrictief werkloosheidsbeleid gaan voeren aangezien deze mensen allemaal principieel "snakken" naar werk , maar wegens klein verschil tussen werk en klein loon het niet de moeite is om uit uw bed te komen.

Dat zeg ik niet. De overheid moet afgebouwd worden. De werkloosheidsuitkeringen dienen afgeschaft te worden, maar TEGELIJKERTIJD (dit wordt meestal achterwege gelaten) moeten de mensen de kans krijgen op menswaardig werk met een fatsoenlijk loon i.p.v. de werklozen te stigmatiseren en hun de schuld geven van alles wat mis loopt. Echter de LDD is voor een aanwervingsstop bij de overheid en we bevinden ons midden in economische crisis. Ook zonder crisis was België voor de neoliberalen te duur. Waar gaan de werklozen dan een job vinden?

Maar u hebt gelijk, er is geen enkele serieuze studie rond de werkloosheidsval ondanks dat we bakken aan onderzoekers/doctorandi/Cantillon (die komen allemaal niet verder dan dat er stijgende armoede is ) hebben, een instituut voor de arbeid,...ik neem aan dat de socialisten dit niet willen wegens.....oproer van hun eigen achterban, zo die al niet weg is.
Ik neem zo maar een berichtje in HLN enkele maanden geleden: het loont terug de moeite om te gaan werken in een klein loon.

De socialisten willen meer overheidscontrole. Alles nationaliseren als het kan. De liberalen willen de markt deregulariseren in een globalistische neoliberale context en tegelijkertijd de werkloosheidsuitkeringen afschaffen om de aanvoer van goedkope loonslaven te waarborgen. Of je nu aan een hongerloon voor de overheid of voor de privé werkt, dat zal je in al je miserie worst wezen.

Voorts dienen werklozen zich te realiseren dat ze leven van de solidariteit van anderen, dat betekent dat om dit systeem overeind te houden dat het er eerlijk, fatsoenlijk,.. aan toe gaat .
En dat is een solidariteit opgebracht door klein en middelverdiener want hogerop wordt er niet al te veel belastingen betaald.

Een beetje ruw geschetst zitten de werklozen nu in de hoek waar de klappen gaan vallen.
Alles werd in het werk gesteld dat het zo laagdrempelig mogelijk was v.b. niet meer stempelen= stigma, in het buitenland "gewerkt" en hier 1 dag officieel gewerkt = full dop,....daar moet ik geen tekening bijmaken.

Tot voor kort kon de factuur moeiteloos ,wegens naïef, gedropt worden bij de klein en middelverdiener. Die is hoe langer hoe beter geïnformeerd en pikt het niet langer zeker niet als....de troostprijs , die er vroeger was, namelijk op pensioen gaan 50-55, ook gedaan is.
Dus een overvette , bol van de fraude staande werkloosheidswereld loopt op zijn laatste poten wegens onbetaalbaar en kritische vragen bij de "verplicht" donerende partij.

PS kan dit misschien nog een paar jaar tegenhouden maar daarna....

We hangen in ons kapitalistisch systeem allemaal van elkaar af. Daar kan je niet omheen. De uitkeringen zijn een hoge uitgavenpost. Maar er zijn er andere die eveneens gebaseerd zijn op solidariteit: v.b. sociale zekerheid, pensioenen en onderwijs.

Ik ga even verder in op het voorbeeld van onderwijs. Wat is de kost aan de gemeenschap van onderwijs? Ik geef de cijfers van 2005 (in Euro):

Kleuter: 3881
Lagere school: 3881
Buitengewoon basisonderwijs: 11876
Secundair onderwijs: 7157
Buitengewoon secundair onderwijs: 15098
Hoger onderwijs buiten univ: 6619
Universiteit: 14326

Vergelijk deze cijfers eens, aantal gezinnen met gemiddeld twee kinderen met het aantal werklozen en de gemiddelde uitkering. En wat met de mensen die geen kinderen hebben, betalen zij niet heel veel aan solidariteit voor diegenen die wel kinderen hebben?

Andere voorbeelden van solidariteit zijn pensioenen en sociale zekerheid. Is het bijvoorbeeld "fair" dat pensioenen worden uitbetaald aan vermogende gepensioneerden? En wat met de artsen die via doktersbriefjes zichzelf een loon kunnen uitbetalen?

En dan hebben we het verder nog niet over het gebrek aan solidariteit van kapitaalvermogens waarvoor het globalisme de mobiliteit dusdanig heeft verhoogd dat de lokale overheden er geen greep meer op hebben?

Gaan we veel verder komen met unidimensionele redeneringen waarbij complexe maatschappelijke problemen zoals werkloosheid worden verklaard door attitudes in mensen zoals werkonwilligheid, van een complex sociaal probleem er een eenvoudig psychologisch probleem van maken? De politici lachen zich waarschijnlijk rot!