Snoeien in de kosten is , dacht ik zo, ook een vorm van besparen. De privé-economie
een grotere hap in de particuliere uitgaven van de burger laten nemen is eigenlijk een verschuiving van de productie van de goederen en diensten die we verbruiken en in wezen geen besparing. Overigens gebeurd dit reeds in steeds snellere mate met als eigenaardig neveneffect financiële en economische krisis (door een te hoge winsthonger van de nieuwe leveranciers van goederen en diensten uit de niet-gouvernementele hoek).
__________________
Tempo toleras
sed vero aperas
|