Wat ik mij nog herinner over solidarisme/corporatisme heb ik lang geleden eens gelezen... Misschien moet ik toch eens toetsen of wat daar nog van overblijft wel klopt...
- Men veronderstelt dat belangen van werkgevers en werknemers in feite samengaan: Dus hoe harder de werknemers werken, hoe beter het bedrijf draait, en dat is goed voor iedereen. Als dat klopt, heb ik hier een probleem mee, want dit ontkent de klassenstrijd: Een werknemer is slechts een middel voor de werkgever: Het belang van deze laatste is winstmaximalisatie, wat dus eerder resulteert in een lager loon dan in een hoger (hoewel dit op lange termijn in feite tegen hem werkt, aangezien hij de koopkracht van zijn werknemers beknot)
- Vlamingen hebben een eigen identiteit, en deze leunt veel dichter aan bij Nederland dan bij Franstalig Belgie. Dat vind ik maar een rare redenering. Ten eerste is het bestaan van een Vlaamse identiteit al twijfelachtig: Waar zitten na zovele verschillende overheersingen onze gemeenschappelijke wortels? Wat bepaalt die Vlaamse identiteit? Als je ver genoeg teruggaat stamen Vlamingen en Nederlanders inderdaad af van Germanen en Franstaligen van Romeinen, maar sindsdien is er een dusdanige vermenging opgetreden (hoeveel Vlamningen spraken op gegeven moment geen Frans en zijn dus nu zogezegd Waals? (zie vele Vlaamse namen in Walonie)) dat er van dat oorspronkelijke verschil toch geen sprake meer kan zijn? Men spreekt ook van een Franstalige elite tegenover het Vlaamse "gewone volk" (ie de taalgrens als sociale grens). Maar wat dan met de Waalse arbeider? Waarom verschilt die zoveel van de Vlaamse arbeider? Ik zou eerder een breuklijn leggen tussen grootkapitaal en al de rest...
- vakbonden: Als er geen klassenstrijd bestaat, wordt het belang van de vakbond een pak minder. Ook hier ben ik tegen, maar dan wel omdat ik reeds met de premisse niet akkoord ga.
Ik zal hier even onderbreken... Mogelijk ben ik namelijk hier al lang fout gegaan met mijn veronderstellingen
