Onderstaande tekst is gebasseerd op het werk van Henry George "Progress and Poverty" dat evenals "Das Kapital" de moeite waard is gelezen te worden.
http://www.henrygeorge.org/chp1.htm
Toegang tot de bestaansbronnen
Grondvest zet zich al jaren in voor rechtvaardig gebruik van de aarde en haar rijkdom. Wij mensen zijn allen deelgenoten van het leven op aarde. Wij dienen de levensbronnen te delen met onze medeschepselen, ook die in de toekomst zullen leven. Het gebruik en de toegang tot de bestaansbronnen voor de mens wordt grotendeels via het economisch verkeer geregeld. Waarden als rechtvaardigheid, altruisme, duurzaamheid, ecologisch besef zijn nauwelijks terug te vinden in de economische praktijk van alledag. Deels is deze praktijk voortgevloeid uit ons nog onvolwassen en egocentrische gedrag, deels uit het slaafs navolgen van inkomplete idealen en denkbeelden. Zo gaan we er van uit dat het mogelijk is de natuur mateloos naar onze hand te zetten. Of we vinden het vanzelfsprekend om natuur- en grondeigenaar te zijn en een exclusief stukje aarde aan anderen te kunnen verkopen of verpachten. Bij dit laatste vergeten we dat de mens de grond niet gemaakt heeft en dat de gebruikswaarde niet door de eigenaar tot stand gekomen is. De natuurlijke gesteldheid, de omliggende gemeenschap en de door haar gemaakte infrastruktuur bepaald de economische waarde. De toevallige eigenaar behoeft alleen maar te innen !
Handelswaar
Stichting Grondvest meent dat het ieders grondrecht is deel te nemen aan de menselijke samenleving en deel te hebben aan de door de samenleving gekreeerde waarden. Daarnaast vormt ieder mens een deel van de natuurrijkdom, deelt daarin én draagt verantwoording voor een goed beheer van het geheel. Grond is al in een vroeg stadium handelswaar voor de mens geworden; later volgden minerale rijkdom, monopolies en licenties, drinkwatervoorraden, etherfrequenties, stiltegebieden, enz. Door deze levensvoorwaarden in het economisch verkeer onder te brengen verdwijnt de vrije en gelijkwaardige toegang tot de bronnen voor mensen, terwijl voor dieren en planten de leefbaarheid snel afneemt. Zo zien we dat met de toename van het handelsverkeer te toegenomen economische welvaart zich opstapelt in een steeds kleiner en machtiger groep (handels)ondernemingen; de overige wereldbewoners moeten zich op een berooide aarde zien te redden. Aanvankelijk waren het de grootgrondbezitters, die leefden en rijk werden van wat hun pachters opbrachten, daarnaast zijn er nu de multinationale ondernemingen die vegeteren op de hulpbronnen van de natuur en op de arbeid en consumptie van miljoenen mensen. Het economisch verkeer beheerst steeds meer het leven op aarde, de verkeersregels missen echter de ingebouwde zorg voor de leefbaarheid en de duurzaamheid.
Economie
Economisch onderscheiden we de bronnen grond(stof), kapitaal en arbeid. Wat we met arbeid maken behoort ons toe. Kapitaal is ontstaan doordat er iets opgespaard is van gedane arbeid in het verleden. Kapitaal is dus ook geen echte bron, maar een afgeleide van arbeid, een pseudo bron, de motor achter het meer en sneller produceren. Sneller verbruiken van de natuur en uitschakelen van de arbeid. Grond en grondstoffen vertegenwoordigen een waarde die wij niet voor persoonlijke doeleinden mogen innen. Wij hebben er immers niets voor gedaan. Hoe dichter de aarde bevolkt raakt, hoe meer de druk op de grond(stof) toeneemt, hoe hoger de economische waarde.
Deze waarde dient weer terug te vloeien naar de makers, de gehele natuurrijkdom van mineralen, planten, dieren en mensen. Het was de grote Amerikaanse publicist, econoom, en maatschappijhervormer Henry George die in zijn werk 'Vooruitgang en Armoede' in 1879 de mechanismen van de economische ontsporing bloot legde. In zijn tijd werd de groeiende kloof tussen rijk en arm gevoed door de inkomsten uit grootgrondbezit opgebracht door de werkende bezitloze klasse. De werkers betaalden ook nog eens belastinggeld voor de infrastructuur die later de grondprijs weer doet stijgen en zo hoge huren oplevert; dubbel betalen aan de niet werkende bezitters.
Rechtvaardiger
Vandaag de dag betalen we in Nederland nog steeds één bedrag aan onroerendgoedbelasting, zonder de waarde van de grond en het gebouw/huis te onderscheiden, terwijl het huis door menselijke arbeid tot stand komt, veroudert en afgeschreven wordt en de onderliggende grond van nature gegeven is, in waarde stijgt en geen menselijke arbeid vergt.
We hebben kennelijk het verschil in economische werking tussen arbeid en grond niet begrepen. Ook betalen we de totale koop- of huursom aan de eigenaar die slechts verantwoordelijk voor de opstal is, terwijl de lokatiewaarde ontleent is aan de omringende samenleving en infrastructuur. Grondvest vindt dat het onrechtvaardig is om af te nemen van eerlijke persoonlijke arbeidsopbrengst door verschillende vormen van arbeidsbelasting, zoals loon- en inkomstenbelasting en belasting toegevoegde waarde. De nodige middelen voor gemeenschapsvoorzieningen zijn voorradig in de economische waarde van de natuur. De waarde van en grondstoffen innen ten behoeve van alle burgers is rechtvaardiger dan deze waarde betalen aan de toevallige eigenaar. De toevallige eigenaar kan slechts recht doen gelden op arbeidsvergoeding voor goed beheer van de rijkdom, niet op arbeidsloze verrijking. Rond 30% van het bruto nationaal product kan zo terugvloeien naar alle ingezetenen, ruim voldoende voor een leefbaar basisinkomen voor iedereen. Arbeid behoeft niet langer belast, zodat werkgever en werknemer beiden profiteren; het productiepotentieel van de samenleving wordt geoptimaliseerd. Het economisch verkeer versterkt in een socialer systeem, brengt meer individuele vrijheid en geeft ruimte voor zorg en aandacht voor de leefbaarheid op aarde
http://www.sdnl.nl/gv-1k03a.htm