[Rizzz]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Kernfusie is een ingewikkelde zaak, en je moet geen commerciele fusiereactoren verwachten voor het laatste stukje van deze eeuw. Het is zelfs helemaal niet zeker of fusie commercieel haalbaar is, daar is men nog lang niet aan toe.

Men probeert in ITER gewoon alle technische problemen op te lossen om te weten welke de ontwerp parameters gaan zijn van een industrieel prototype dat men binnen 20 a 30 jaar zal willen beginnen te bouwen (DEMO). Met andere woorden, ITER gaat voor de eerste keer eens proberen aan te tonen van wat netto energie te produceren, of tenminste in die werkingscondities te komen dat men er zeker van kan zijn dat men netto energie produceert. Dat is namelijk nog nooit gebeurd. Het enige wat gebeurt is, is dat de vorige installatie, JET, aangetoond heeft van ongeveer 70% van de energie kunnen terug te leveren van wat ze nodig had om op gang te komen (met andere woorden, energieproductie, maar netto verlieslatend). Dat is het beste dat men ooit heeft gedaan.
ITER zou willen kunnen aantonen dat je minstens 10 keer zoveel energie uit een "schot" kan halen dan je er moet instoppen. Dat is bijlange nog niet zeker, en daarvoor moeten nog een hoop technologische obstakels opgelost worden, dat is waar ITER voor dient.

Om je een idee te geven: JET is erin geslaagd om gedurende 1 seconde, 16 MW te produceren (terwijl men 25 MW heeft gebruikt).

Men wil bij ITER het volgende bereiken: 500 MW gedurende 400 seconden (6 minuten ongeveer), terwijl men maar 50 MW gebruikt.

Dat geeft een idee van de moeilijkheid!

Eens men technologisch weet hoe meer energie uit een fusieplasma te krijgen dan men er heeft moeten insteken om het te maken, kan men dus denken aan een industrieel prototype op grotere schaal: dat zal DEMO zijn.
En dan moet men gaan nadenken over de commerciele haalbaarheid.

ITER is misschien een "500 MW" machine, (thermisch, he, dus ongeveer de helft van Doel I), maar slechts gedurende een paar minuten, als alles volgens plan gaat.

De echte uitdaging van een commerciele fusiereactor, eens alle technische problemen opgelost zijn, zal het materiaal probleem zijn. De binnenkant van de fusiekamer staat bloot aan een neutronenflux waarbij zelfs een kweekreactor een kinderspel is. Het is moeilijk denkbaar dat men materialen gaat vinden die het meer dan een paar jaar gaan uithouden in zulk een omgeving. Met andere woorden, je moet een behoorlijk deel van de "reactor" vervangen om het jaar of zo. Dat materiaal is hoog-geactiveerd, hoewel het dus inderdaad niet heel lang (honderd jaar of zo) actief zal blijven, en dat dit nog altijd veel minder actief is dan fissie-kernafval.

Het argument van de "reactie kan niet uit de hand lopen" is correct, maar dat kan fysisch ook niet in een westerse fissie kerncentrale, hoor.

Je hebt duidelijk meer kennis over het onderwerp dan ik.
Toch dacht ik dat de voorspellingen over wanneer eerste commerciele reactoren in gebruik zullen genomen worden iets positiever waren dan eind deze eeuw.
De meest negatieve voorspellingen die ik tot nu toe gehoord of gelezen heb zijn rond het jaar 2050, maar de meeste wetenschappers voorspellen veel vroeger.
Wal van Lierop, CEO Chrysalix Energy Venture Capital, zei vorig jaar nog dat hij en de grote energie bedrijven binnen de 5 jaar al zullen beginnen denken aan de bouw fusie reactoren.
Hij is natuurlijk niet niemand om zoiets te zeggen, maar eerst zien en dan geloven natuurlijk.

Ivm je laatste commentaar dat de ketting reactie in westerse fissie centrales ook niet uit de hand kan lopen, hier was ik idd ook al van op de hoogte, maar men laat maar al te graag blijken dat dit wel zo is om de bevolking schrik aan te jagen.
Het verdelen van jodium pillen aan de bevolking in de gebieden rond onze kerncentrales is zo'n manier om de bevolking schrik aan te jagen en te laten geloven dat een ramp als die in Chernobyl niet onwaarschijnlijk is.