[Andy]

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Niet noodzakelijk. Momenteel is er een conflictsituatie tussen de gemeenschappen. Dit omdat er niet wordt geluisterd naar de allochtone gemeenschappen als zijnde allochtone gemeenschappen. Ofwel wordt erop gehamerd, ofwel wordt ermee omgegaan als met Belgen.

Als je met de allochtone gemeenschappen wil dialogeren als gemeenschap, waarom dan niet de allochtone middenvelden verder uitbouwen? Momenteel stelt dat allochtone middenveld weinig of niets voor. Misschien ligt daar een taak voor de overheid (ervan uitgaande dat ze de individualistische benadering niet wil of kan voortzetten)?

Beide aanpakken zijn verkeerd: het gaat hier om stukjes Marokko (of een ander land) in ons land. In sommige gevallen zelfs over enclaves.

Waarom niet gewoon veronderstellen dat zij die willen vertrekken wel op eigen initiatief zullen vertrekken (of al vertrokken zijn)?
Mij lijkt het dat die 'stukjes Marokko' eerder subculturen zijn waarin aspecten van 2e en 3e generatie-culturen versmolten zijn met (een deel van) de Antwerpse stadscultuur.

Aangezien naar mijn mening de multiculturele samenleving zoals wij die hier kennen, bestaande uit geimporteerde subproleten die wegens miserabele economische omstandigheden samenhokken en volatiele elementen worden, niet een werkende optie is, moeten we andere opties beginnen te overwegen.

Daarom begon ik over dialoog. Geld blijven pompen in jeugdbewegingen, kampanjes en andere sociale kwakzalverij zal niks uitmaken. Men moet eens horen wat die mensen echt willen, wat we hen kunnen geven, en wat de opties zijn.
De levensomstandigheden van deze groepen mensen opkrikken met belastinggeld, en de boze autochtone meute bedwingen met tolerokampanjes is een onmogelijkheid.

Ik ben met je analyse eens. De situatie vandaag de dag is soms erg schrijnend. Dat er aan de armoede onder allochtonen iets moet gebeuren klopt, maar dat geldt natuurlijk ook voor de armoede onder de andere Sinjoren. De ene arme doen vertrekken om in Marokko arm te wezen, om de andere hier te houden lijkt me nogal arbitrair als oplossing.
Misschien is het interessanter om eens grondig na te denken over de oorzaken van die armoede teneinde dit lompenproletariaat weg te werken/te doen promoveren? Algemene maatregelen die tot doel hebben de armoede te bekampen gaan daar veel efficiënter in zijn dan een beleid dat zich maar op een deel van het probleem toespitst. Ik dan dan bvb aan strengere controle op huisjesmelken, controle op het aangaan van consumentenkredieten, in crisistijd afstappen van het 40-urensysteem, het belang van inkomsten uit kapitaal (en in mindere mate loon) afbouwen ten voordele van een 'basisinkomen', de verdere uitbouw van enkele zgn publieke diensten,...