Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door patrickve
Dat is HET fundamentele sociale probleem, he. Ofwel ga je dan naar Spartaanse toestanden waar je gewoon kinderen onttrekt aan arme gezinnen (maar wat een affectief drama geeft dat, en welke verbitterde mensen), ofwel aanvaard je dan maar dat er nu eenmaal sociale verschillen bestaan in de opvoeding, en dat die, zoals je terecht aanhaalt, een van de grootste determinerende factoren zijn in het slagen of niet in het leven.
Vele landen hebben op vele manieren daar iets proberen aan te doen, en het lijkt wel een konstante te zijn dat alles wat je probeert te doen hieraan, geperverteerd wordt en de zaak gewoon erger maakt. Ik zie dat zelf alle dagen, want mijn vrouw werkt net in een school in een "slechte buurt". Nochtans heeft Frankrijk wel zijn best gedaan om veel middelen er tegen aan te gooien. Maar 't lijkt niet te helpen. In tegendeel.
|
Wel, waarom ontwikkelingshulp voor zulke buurten niet werkt, is een vrij eenvoudige vraag. Zoals ik eerder zei: denk zoals een plebejer, dan begrijp je het.
Het gaat voornamelijk om de sociale paradigma en de heersende normen binnen die gemeenschappen. Binnen
le banlieu heersen andere machtsgroepen, andere regeringen, andere wetten, andere subculturen. De jongeren hebben andere rolmodellen, andere doelstellingen, andere vooruitzichten.
Vanuit een ander paradigma (en wat voor een!) dat benaderen zal zoals jij het opmerkt, averechts effect geven.
Wel, om die Spartaanse toestanden aan te kaarten: commune-opvoeding dient niet noodzakelijk hard en kil te gebeuren.