[Flanelcondoom]

Oorspronkelijk geplaatst door djimi

Voor zover er nog zo'n orde bestaat, zal ze waarschijnlijk de vorm aannemen van een los-vaste 'horde' of 'meute', die gemakkelijk aanleiding geeft tot afsplitsing van (groepjes) individuen, maar ook kan leiden tot samensmelting met andere 'hordes' of 'meutes'. In de 'horde' of 'meute' heerst doorgaans een niet-aflatende, maar daarom niet noodzakelijk gewelddadige concurrentiestrijd om de 'leiders'-positie, vaak maar niet altijd opgeëist door 'alfa-mannetjes'.

Alle andere vormen van 'orde' lijken mij eerder cultureel bepaald, en vertonen grote variatie: van strak autoritair geleide, hiërarchisch gestructureerde en min of meer centralistische 'monarchieën' tot egalitaire, quasi-structuurloze en voluntaristische 'anarchieën', met allerlei tussenvormen.

Het is eerder 'inherent' aan de mens tegelijkertijd 'chaos' èn 'orde' na te streven - of er op z'n minst van te dromen - waarbij een wankel evenwicht tussen die twee onophoudelijk uit balans wordt gebracht.

'Inherent' aan de mens zou ik ook een 'permanent' gevoel van onbehagen durven noemen, een niet-aflatende rusteloosheid, een eeuwige ontevredenheid.

Wie denkt 'de' mens gelukkig te kunnen maken door voor hem/haar al dan niet wilde plannen te smeden, kan m.i. alleen maar bijdragen tot een toename van het lijden aan die 'condition humaine'.


Om het simpeler te verwoorden: laat de mens zoveel mogelijk met rust, als het enigszins kan.

Het is al moeilijk genoeg om zèlf een 'lichtend voorbeeld' te zijn.

Dat zou ik zo niet durven zeggen.